Zalig Kerstmis en Gelukkig Nieuwjaar !!

Beter laat dan nooit, zegt het spreekwoord en vandaar ook: Zalig Kerstmis! Ik vond het heel jammer dat ik Kerstmis op z'n Belgisch gemist heb, want de Japanners hebben de Boodschap volgens mij toch niet zo goed begrepen hoor. In heel wat winkels kon je kersttaarten kopen en drukke kerstverlichting sprong me al te vaak in het beeld, maar van de kerstdrukte in de winkels, zoals ik me die in België herinner, was niets te merken. Kerstavond is hier ook niet iets wat je met je familie viert, maar als koppel in een (liefst chic!) restaurant.. of terwijl je bezig bent met je studentenjob! Kerstdag is geen officiële feestdag, met als gevolg dat er op Kerstdag niets er op wees dat het Kerst was. Vreemd, zeer vreemd...

Wat heb ik dan zoal gedaan rond Kerstmis?? Van 22 tot 28 december ben ik met Ruben en Judith naar Matsumoto getrokken, waar we Wim zouden gaan bezoeken.
Op vrijdag 22 december zouden we om 8u met de bus vanuit Umeda vertrekken, wat dus betekende om 6u uit de dorm vertrekken om op tijd te zijn! Pijnlijk, maar dat hadden we ervoor over! Ik ging er immers vanuit dat ik nog zeker 4 uur in de bus zou kunnen slapen. Eens in de bus bleek dat niet door te gaan, want ik zat naast een Japanner die niet van plan was om te gaan slapen en die heeft mij dan ook 3 uur aan de babbel gehouden. Vermoeiend, maar eigenlijk wel heel leuk! De man wist mij te vertellen over het homestay-programma dat hij organiseert en de noedel-shop die hij heeft :)
Frisjes was het daar in Matsumoto! Het moet al rond 2u geweest zijn toen we op Wims appartement aankwamen en die avond hebben dan ook niet meer gedaan dan gebabbeld, Wims dreamcast uitgetest, curry en pannenkoeken gemaakt! Ziet het er niet heerlijk uit??


Zaterdag 23 december en tijd voor wat sightseeing!
Redelijk lang geslapen onder de kotatsu en toen was het na het ontbijt al tijd om Sven en Rie (uit Tokyo) te gaan afhalen in het station. Samen zijn we het kasteel van Matsumoto en de kikkerstraat (met kikkerschrijn!) gaan bewonderen. Niet veel later kwam ook Stijn aan in Matsumoto-station en waren we na een Mos-burger (hun motto is 'Making people happy through food' en dat maken ze waar!) helemaal klaar voor een nomihoudai (all you can drink!). Wie was er? De Belgen: Wim, David, Joris, Filip, Sven, Stijn, Judith, Ruben en ik, de Japanse vriendin van Filip, Victoria (Rusland), de Chinees-Japanse vriendin met karakter van Sven. Het is dan ook een heel gezellig avondje geworden, met veel drank en eten! Zo hoort het! Na de nomihoudai waren we echter nog niet klaar om naar huis te gaan. Eerst zouden we nog naar een hiphop-club gaan. Een hiphop-club in Japan, ik kon er mij niet veel bij voor stellen, maar het ziet er echt uit als Japanners die zich verkleden in een Amerikaan. Best grappig en muzikaal waren ze best goed! Er volgden ook nog een paar hiphop-dansactjes en wat rappers en tenslotte kwam de dj ook nog eens het beste van zichzelf geven!'t Was de moeite om zien!!
De Japanse hiphopsters in actie,
Sven en ik,
Victoria/Ruben/Judith en ik helemaal in de sfeer





24 december
We wilden de streek wel wat beter verkennen en hadden de dag ervoor beslist om te gaan wandelen, tot bij het Alpen-park. David had ons voor gek verklaard, want dat was over een berg en dan nog eens op een berg of zo, maar echt afgeschrikt waren we niet! Vroeg opgestaan dus, klaar voor een stevige wandeling. De wandeling was minder stevig dan verwacht, maar we werden wel beloond voor de moeite met een prachtig zicht!
In het park zelf vonden we een Japans sprekende papegaai, die zich gewillig kunstjes liet aanleren door Judith, schapen, geiten, aapjes, zwijntjes, eekhoorntjes, enz. Ik had nog nooit een papegaai 'konnichiwa' horen zeggen, maar er is voor alles een eerste keer zeker??
Zoals gezegd, zaten we boven op een berg in Matsumoto en toen de zon uit het zicht verdween, koelde het daar ook ineens heel erg af. Tijd voor ons om af te zakken naar het appartement en ons klaar te maken voor het kerstfeestje dat David die avond in elkaar gestoken had. Er was een enorm gezellig zaaltje gehuurd en we hebben er met ongeveer 26 mensen een leuk feestje van gemaakt. Het avondeten kwam van de obentou-(lunchpakket)-man en was tegen de verwachtingen in, koud, maar daarom niet minder lekker!
Om 12u was het naar Belgische gewoonte, pakjes- en schuimwijntijd. We hadden afgesproken dat iedereen 1 pakje zou geven en ééntje zou krijgen en ik heb van Ruben een chocoladefonduetoestel gekregen waar ik hééél blij mee was !!




Kevin en Hiromi



25 december oftewel Kerstmis
De volgende dag besloten Stijn, Wim, Judith, Ruben en ik Kerstmis nog eens in beperktere kring te vieren en na de karaoke, gingen we dan ook uitgebreid winkelen voor ons kerstdiner. We zouden pasta met champignons en kaassaus maken. Nu, kaas vinden voor een redelijke prijs is niet zo vanzelfsprekend in Japan! Uiteindelijk is onze kaas dan ook een mengeling geworden van Parmesan uit een potje en een mix-pakje voor op de pizza. Het resultaat mocht er wezen, maar pasta met superveel kaas erbovenop zal toch zijn voor terug in België! Ik ben even het voorgerecht vergeten te vermelden, maar dat was kippenroomsoep en tomatensoep (lang leve minute soup!)! Er leek maar geen einde te komen aan de desserts: chocoladepudding, chocoladefondue en chocoladetaart! Meer chocolade eten ging die avond ècht niet meer...Judith met haar princess-piggy en Stijn heel blij met zijn hamburger-cd-hoes
We hadden ook voor iedereen pakjes gekocht, waardoor het na elk gerecht tijd was voor een pakje!! Ik kreeg een fragrance pon-pon (een popje dat de kamer goed doet ruiken als je het door de kamer gooit), een oranje kussen en een cookie-monster-tasje! En tevreden was ik!

26 december
Het oorspronkelijke plan voor vandaag was om te gaan skiën. Er bleek echter te weinig sneeuw te liggen op de plaats waar we naartoe zouden gaan en die plaats bleek dan ook nog eens op 2u met de trein te liggen... Het zou een te kostelijke zaak worden, waarop we ons plan dus maar veranderden in een dagtrip naar Nagano, waar de Winterspelen van 1998 plaatsvonden. We bezochten Zenkouji en de M-wave, de ijsbaan die speciaal gebouwd werd voor de winterspelen!
Wim ontdekte dat ijsschaatsen superleuk is, Stijn waagde zich ook aan wat kunstjes en ik heb aan dat ijsschaatsen een blauwe knie overgehouden!
Maar, (ijs)schaatsen is geweldig! Echt waar! Judith en Ruben waren het foto-team van het moment, maar ze hebben iets gemist!

27 december
Reeds de laatste dag in Matsumoto en dus tijd om nog wat dingen te ervaren die wij hier in Osaka niet hebben! We hebben het Matsumoto-kasteel van binnenuit bekeken en ik vond het eigenlijk wel geweldig! Langs buiten lijkt het kasteel 5 verdiepen te hebben, maar het heeft er 6. Slimme Japanners! Het zicht vanop het bovenste verdiep op de bergen was dan ook prachtig. Stijn vertrok die dag reeds om 17u en na hem uitgewoven te hebben, zijn Wim, Ruben, Judith en ik nog naar een onsen geweest. Als het koud is, zoals het in Matsumoto was, dan is een onsen zeker aan te raden. Twee uurtjes in verschillende baden, koud, warm, met en zonder bubbels en een sauna en we waren weer als nieuw!
De volgende dag, weer vroeg uit de veren om de bus van 7u te halen... brrr... 't is koud in Matsumoto om 6u 's morgens! Maar er zat geen Japanner naast mij deze keer en ik heb heerlijk geslapen in de bus.

Nu ben ik al een paar daagjes terug in de dorm en het is hier ongelooflijk rustig. Zo ongeveer iedereen is naar huis om Nieuwjaar te vieren. Mijn roommate zal er ook niet zijn tot 6 januari en ik ben er niet rouwig om! 't Is enorm leuk om deze kamer voor mij alleen te hebben!
Morgen is het al oudejaarsavond en daarom 'beter vroeg, dan laat':
GELUKKIG NIEUWJAAR! Maak er een spetterend feest van en dat 2007 in geluk en gezondheid mag verlopen!
Ik ga voor een zeer speciale nieuwjaar dit jaar. Met de backpack-circle, zal ik Rokko
beklimmen en naar de zonsopgang kijken in Kobe. Naar de zonsopgang kijken is niet iets wat ik al ooit bewust gedaan heb, maar nieuwjaar lijkt mij wel een geschikt moment om dat eens te doen. Ik kijk er al naar uit!

Vakantie!

Inderdaad, u leest het goed, vanaf vandaag heb ik officieel vakantie, tot begin april. De presentaties, testen en op de papers van 'Popular Culture' en 'Manga' na, ook alle verslagen zijn afgewerkt!
Vreemd gevoel hoor, 't idee dat ik 3 maand lang niet naar school moet, maar ook wel heel leuk natuurlijk!
Waar ga ik me dan al die tijd mee bezig houden?
* 22 tot 28 december:
tripje naar Matsumoto, waar ik hopelijk! een witte kerst ga vieren met de Belgjes, die aan Shinshu University studeren en wat ga skiën!
* januari: leren voor het kanji-examen in februari, fukumusume worden en Peking Express spelen in Japan!
* februari: kanji-examen afleggen, op reis naar Hokkaido ( daar is het yuki-matsuri of sneeuwfestival) en Chiyori, mijn roommate, gaan bezoeken in Shikoku
*maart: Okinawa!
* eind maart -begin april: mijn ouders en broertje in Japan!

Flasback naar de voobije week:

De voorbije week was 'EETweek', ik heb dan ook vooral gegeten deze week...
Woensdag 13 december had ik met Chiyori afgesproken om te gaan eten voor mijn verjaardag. We gingen voor een curry-tabehoudai (all you can eat!) en als dessert een geweldig ijsje met yoghurt en mango-smaak. Jammie!
Donderdag hebben Ruben, Michaël en ik de twee Japanners van Kandai ontmoet die volgend jaar een jaartje in Leuven komen studeren. Mitsui wil naar België komen omdat hij graag naar het buitenland wou en ze hem op het internationaal centrum verteld hadden, dat België goed is... Daiki daarentegen wil graag naar België komen omdat hij mega-geïteresseerd is in Kunst en in België 'alles' kunst is. Hij is al begonnen met Nederlands leren en wil graag na zijn jaar aan de KUL, kunst gaan studeren in Antwerpen! Over twee tegengestelde persoonlijkheden gesproken! 't Zijn wel twee sympathieke kerels en we zijn dan ook gezellig samen okonomiyaki gaan eten!
Tussendoor nog een paper (van 1 blz...) geschreven voor 'Japanese Law' en dan vrijdagavond na de les, op vraag van één van onze Japanse vriendjes, Mitsunori, naar zijn theatervoorstelling gaan kijken. Deze was uiteraard in het Japans en ik moet eerlijk toegeven dat ik er weinig van begrepen heb.. Het was dan ook een heel surrealistische bedoeling en in 't Nederlands is zoiets soms al moeilijk te volgen. (Tot zo ver mijn excuus!) Het ging over een soort pijpleiding die vanuit iemands huis naar (volgens Ruben) de hemel liep en de mensen liepen dan ook regelmatig van de gewone wereld naar de hemel en terug...
Zaterdag ben ik in Umeda het sky-building gaan bezoeken en bleek daar toch wel geen echte DUITSE kerstmarkt aan de gang te zijn zeker?? Ongelooflijk, maar waar! Bekomen van de schok, ben ik dan maar verder gaan shoppen en voor 5u in de namiddag naar de dorm teruggekeerd, want toen begon het kerstfeestje! Zoals alle feestjes in Japan, was ook dit feestje netjes gepland. Het zou duren van 5 tot 7 en inderdaad niet langer! Een kerstfeestje was het, want er was een blauwe kerstboom, kerstvrouwtjes, veel eten, kerstgebak, bingo-spelletje en véél cadeautjes.









Ik heb mij dus nog maar eens volledig gegeven en gegeten tot ik geen pap meer kon zeggen! Mijn cadeautje die avond was trouwens een kalender in lego-vorm. 't Komt er dus op neer dat ik elke maand mag puzzelen, en dan pas kan genieten van het geweldige uitzicht van mijn kalender. Gelukkig dat ik lego geweldig vind!
Zondag was het dan nog eens tijd om naar de Emamiya-Ebisu-tempel te gaan in de aanloop van het festival in januari waar we fukumusume worden. Roos, Pia en ik waren dus vroeg opgestaan en stonden aan de tempel om 10u. Het was daar verdacht rustig, als je bedenkt dat er zo'n 45 fukumusume zijn en al die meisjes samen wel wat decibels kunnen produceren.. Wat later bleek dan ook, dat we helemaal niet verwacht werden om 10u, maar pas tegen de middag! Er was blijkbaar iets misgelopen bij het printen van de papieren en wij Europese meisjes waren blijkbaar de enige die van niks wisten!
Maar geen nood, de priester van de tempel besloot even tijd voor ons te maken en ons, met z'n drieën, uitleg te geven over wat er precies van ons verwacht wordt. We zullen geluksbrengers in alle kleuren, maten en geuren verkopen en de hele tijd buiten zitten. We kregen uitleg over wat alles was en hoeveel het kostte, dat we de hele dag buiten zullen zitten en dat het dus heel koud zal worden. Voor ons vertrek kregen we dan ook nog een paar hot pads mee, die er voor moet zorgen dat we niet ziek worden....
De fukuotoko (oftewel Ruben en Chuuken) zullen ons assisteren met het teruggeven van wisselgeld. Ziehier nog maar een bewijs van hoe Japanners er in slagen om jobs te creëren! Fantastisch is het!
De voorbije drie dagen waren het 'examens'. Maandag moesten we een tekst schrijven voor 'Contemporary Japan' en Murphy was mij niet goedgezind, want net toen besloot de batterij van mijn elektronisch woordenboek het te begeven... Jammer, maar helaas!
Gisteren en vandaag testen voor Japans en nog een presentatietje voor 'Japanese Business and Industries'. En nu is het dus gedaan!!

In deze blog heb ik niets meer te zeggen dan:
Prettige Kerstdagen, maak er het beste van met de mensen die van je houden!

DANKU BELGIE!

We zijn weer een week verder en zoals elke week, heb ik weer een lang verhaal te vertellen. Tijdens de week gebeurt er hier over het algemeen nog steeds niet veel buiten studeren, wat rondhangen op de universiteit en lessen volgen. Ik heb echter nog maar één week les en dan begint de vakantie hier (tot eind maart!). De Japanse studenten hebben examens in januari, maar voor ons, buitenlandse studenten, wordt er geen officiële examenperiode georganiseerd, waardoor ik nu eigenlijk “examens” heb. Concreet houden die “examens” in dat ik me de laatste twee weken vooral aan het bezighouden ben met het maken van presentaties (manga, populaire cultuur en Japanese business and Industries), het schrijven van een paper voor recht en het studeren voor een hele hoop tests. Maar tussen al dat werk door, slaag ik er toch nog in om weg te glippen en leuke dingen te doen ;) !

Een overzichtje van de voorbije anderhalve week:

Op zoek naar een obi op sinterklaasdag!
Woensdag 6 december, sinterklaas in België! De lieve man is mij niet vergeten, hij was zelfs een paar weken te vroeg en heeft mij voorzien van een voorraad overheerlijke chocoladebeeldjes! Danku Sinterklaas!
Sinterklaas, Japanners hebben er nog nooit van gehoord en ik heb dan ook een poging gedaan om aan mijn roommate en een aantal andere Japanners uit te leggen wat het feest precies inhoudt. Het verschil tussen ‘sinterklaas’ en ‘santa clause’ is echter niet zo groot, waardoor er nu waarschijnlijk een paar Japanners rondlopen met het idee dat wij in België een tweede kerstman hebben, die veel te vroeg komt en er heel raar uit ziet….. Ik weet wel beter!
Zoals jullie ondertussen al wel weten, word ik in januari fukumusume 福娘 en heb ik daarom een gratis! kimono gekregen. Om een kimono te dragen, heb je echter wel wat meer nodig dan de kimono alleen! En die spullen krijgen we niet zomaar, maar moeten we zelf kopen. Zo gegezegd, zo gedaan en woensdag nam Jamal Pia, Roos, Niko en mij, mee naar een kimonowinkel in Honmachi. Het meest opvallende aan een kimono, is waarschijnlijk de obi of de brede riem die het geheel op zijn plaats houdt.

Mijn obi

De obi is ook meteen het duurste onderdeel van een kimono en net daarom waren we met Jamal meegegaan naar die specifieke kimonowinkel! Jamal kende de eigenaars en als gevolg daarvan heb ik nu alle kimono-accessoires (op slippers na) die ik nodig heb om mijn kimono te kunnen dragen, voor 31000 yen oftewel 220 euro. Ik kan me best indenken dat jullie dat veel geld vinden, maar dan moet je even bedenken dat de obi eigenlijk 120 000 yen kostte… DANKU Jamal!
Daarna zijn Roos en ik nog doorgegaan naar Shinsaibashi om kerstcadeautjes te shoppen en haar gratis-frietjes-bon te gaan inruilen voor frietjes!
Het was weer een geslaagd dagje!

Kawakami-zemi 川上ゼミ

Zaterdagochtend om 11u hadden we met professor Kawakami (die we allemaal Tomoko mogen noemen, omdat wij nu eenmaal buitenlanders zijn…). Ik zou dus met de drie Koreaanse meisjes hier vertrekken om 10u40 en dan zouden we mooi op tijd aankomen. Natuurlijk stond ik om 10u45 alleen in de hal te wachten tot ze kwamen. Uiteindelijk zijn we om 10u55 of zo vertrokken en waren we dan ook een kwartier te laat. Jinhi had net haar voet verstuikt en kon dus helemaal niet snel lopen…. Mijn humeur zat toen geloof ik ergens in de diepvriezer, want als er iets is, waar ik ni tegen kan, dan is het wel te laat komen. Zeker hier in Japan, waar ik weet dat alles tot op de minuut gepland is, en ik dus niet graag de reden ben van het gigantisch in’t honderd lopen van die planning. Korean time, ’t is iets anders dan de Japanse stiptheid hoor!
Maar goed, eens op de trein, zag ik het al weer terug zitten ;) Anderhalf uur later, kwamen we dan aan in Takatsuki, de andere campus van Kansai University, waar ik vorig weekend met de Backpackcircle ook geweest was. Deze keer was het echter geen plezierreisje, maar een seminarie. Dit seminarie wordt elk semester door Kawakami-sensei georganiseerd voor al haar leerlingen, gaande van eerstejaars, over buitenlandse studenten tot vierdejaars Handel. Tijdens het seminarie moest iedereen (in groepjes) een presentatie houden over de meest uiteenlopende onderwerpen. De onderwerpen varieerden van ‘een onderzoek over de tekst die op een bus haarspray staat’, tot een ‘prijs-kwaliteit-onderzoek van koffiezaken in Japan’. Allemaal echt interessant, maar zes uur aan een stuk naar Japans luisteren, is net iets te veel voor mijn concentratie… Jammer, maar helaas!
Om 7 uur volgde het eten in een Japanse kamer. Er was enorm veel eten, maar weinig drank en toen ik vond dat het feestje op gang begon te komen, tegen 10u, was het gedaan! Japanse feestjes eindigen altijd even stipt als ze beginnen en dat is vreselijk spijtig! Maar geen nood, we zijn verhuisd naar de lounge van het derde verdiep en daar hebben we het feestje verdergezet.
Weer wat Japanse vriendjes gemaakt! Het is laat/vroeg geworden en ’s anderendaags deed het dan ook pijn om om 7u30 op te staan om twee uur later pas! een pingpong-wedstrijd te houden…

Pas wakker, leek mij dat nu niet meteen een fantastisch plan, maar eens bezig, was dat eigenlijk enorm leuk, ook al kon ik er niks van! ’t Zou wel tof zijn als dat in België ook kon, want da’s allemaal enorm goed voor de groepssfeer!

Ik met een aantal Japanners van de zemi! De mevrouw met de rode bloes is Kawakami-sensei!

Belgische avond

Na een siësta, was het dan zondagavond tijd voor de langverwachte Belgische avond. Samen met mijn Belgische collega’s hier op Kansai daigaku, met Peter en Caroline van Osaka Gaidai en An en Caroline van het Flanders Center, hier in Osaka, hebben we er een feestje van gemaakt. Een nomitabehoudai-feestje! Of in het engels: All you can eat/drink!
Gedurende twee uur, mochten we cocktails, pizza’s en pasta bestellen en dat hebben we dan ook gedaan. Ik geloof dat we in totaal drie keer zoveel gegeten hebben als je op de foto kan zien… Het heeft gesmaakt! Vooral de camenbert-kaaskroketten, de toastbroodjes en de pizza, die ik toch wel mis!

Een nieuwe voordeur!
Tijd voor een flashback: voorbije vrijdagavond, kwam ik terug van de les ‘recht’ en niets vermoedend ging ik naar de conciërge om een ‘pakje’ op te halen. Ik ging ervan uit dat het boek dat ik de dag ervoor besteld had, aangekomen was, maar niets was minder waar! De man kwam aan met een doos van 80cm x 80cm of zo!! Ik viel bijna om van’t verschieten!
Judith en ik waren samen teruggekomen van de les, en we zijn dan ook samen naar mijn kamer gespurt om dat gigantische pak open te doen!! Wat heb ik zoal in deze doos gevonden?

Een hartjes-plaid, een paar knuffels, een lekkere aftelkalender van Godiva, puddingpoeder voor drie winters!, mariabeeldjes, speculaas, chocolade, truffels, choco, dvd’s van de scouts en een boekje. En een hele hoop verjaardagskaartjes!

BEDANKT ALLEMAAL, IK BEN ER SUPERBIJK MEE!!

Gisteren was het dan eindelijk zo ver: ik werd 20! ’s Ochtends ben ik, ondanks het plan om vroeger op te staan om te leren voor mijn Japanse test, niet vroeger opgestaan en daardoor had ik dus enkel nog tijd om te genieten van het lezen van alle kaartjes en ‘Voor altijd vrienden’.
Ik was meteen wakker! 20, ’t is een raar idee, want dat betekent hier in Japan, dat ik officieel mag roken en drinken. Nu niet dat ik van plan ben om te beginnen roken of zo, maar bon, drinken ging ik die dag alleszins wel doen!
Volwassen worden! Daar heb ik precies nog niet veel zin in :p Maar goed dat ik in België ook als volwassen beschouwd word, maar ik evenzeer nog wel eens ’t kind mag uithangen J.
’t Plan voor mijn verjaardag was om met Chuuken, mijn Taiwanese verjaardagsgenoot, naar de ‘Illumination’ in Kobe te gaan kijken. ’s Morgensvroeg goot het echter pijpenstelen, waardoor we dat plan maar laten varen hebben. Ik geraak nog wel eens in Kobe.
Verandering van de plannen, waardoor ik gratis gyouza kon gaan eten met Judith en Ruben!

DANKU Ruben en Judith voor de cadeautjes en het gezelschap! Daarna was het ongeveer vier uur, dus tea-time in Engeland! Samen met David (Londen), Tine, Roos, Ruben en Judith zijn we nog eens naar patisserie ‘Mélange’ gegaan. En ja, de gebakjes waren nog steeds enorm lekker !
Daar heb ik trouwens ontdekt dat Tine houdt van Kerstmis, héél erg veel!
Daarna nog snel even naar de dorm, want om 9u30 was het tijd om er eens goed in te vliegen!
Chuuken en ik verjaarden, maar het was ook heropening van ‘Wood Village’! We hebben er een gigantisch feestje van gemaakt. (nomihoudai van 10 euro voor een hele avond!) ’t Was een goedkope avond, hoewel ik het vermoeden heb, dat de eigenaars om kosten te sparen, het alcoholpercentage in de cocktails verminderd hadden..
Michaël, merci voor de Chimay!

Chuuken en ik

Ik was trouwens superblij, want het was eindelijk gelukt om de jongens en meisjes eens samen te krijgen op een niet door de dorms georganiseerde activiteit! Het was een feestje en een fantastische ervaring om mijn verjaardag in Japan te vieren, maar toch denk ik dat ik volgend jaar voor een gigantisch feestje in België ga, als jullie het niet erg vinden ;)

DANKU allemaal voor de mailtjes en de kaartjes! Ze maakten mij een gelukkig mens!

KRISTEL, we zijn samen twintig geworden, op dezelfde dag, op een ander stukje wereld, ik hoop dat het een fantastische dag was:
GELUKKIGE VERJAARDAG!

Voor alle Belgjes die binnenkort aan de blok- en examenperiode beginnen:

Veel Succes, ik denk aan jullie!

Eten, drinken en fukumusume 福娘

Voor wie het zich afvroeg: ik leef nog! Het is nu maandagmiddag en ik ben net terug van de les ‘Contemporary Japan’. De reden voor mijn afwezigheid hier is vrij simpel: ’t Was een enorm drukke week en de zeldzame momenten waarop ik op de dorm was, moesten dienen om slaap in te halen en presentaties te maken. Mijn agenda gaat mij nu helpen om de voorbije anderhalve week te reconstrueren!

Etentje met Waka, Ojou en Shunsuke

Donderdag 24 november zou ik normaal gaan helpen op het Osaka European Film Festival. We hadden echter te horen gekregen dat we ‘mochten thuisblijven’ op de Galaparty van woensdag, waardoor ik wel teleurgesteld was in de organisatie. Ik had ook niet meteen veel zin om ervoor te zorgen dat ik om 10u ’s ochtends aan het Osaka-acquarium stond. ‘De verkoudheid van de maag’ die ik had gehad, zorgde er wel voor dat ik nog steeds wat futloos was. Ik ben dus op de dorm gebleven en heb verdergelezen in de Engelstalige roman en de manga van de Genji Monogatari. Vrijdag zou ook een uitslaapdag worden en na nog wat meer gelezen te hebben, had ik om half vijf afgesproken met Waka, Ojou en Shunsuke van de Backpackclub. We zouden gaan eten in Ebisuchou. Wij dus met de trein naar daar, maar eens daar aangekomen bleek Shunsuke nog geen honger te hebben (het was ook nog maar 5u30 of zo) en dus namen we maar een de trein naar een ander station (ik ben de naam al vergeten) om ‘een wandeling’ te kunnen maken. Op zo’n momenten vraagt een mens zich af waarom ze dan in godsnaam zo vroeg afspreken om te gaan eten… In de buurt van de ‘Champs-Elysées van Osaka’ zijn er enorm veel restaurantjes waar je de gekste dingen kan eten, zoals Fugu (blowfish), een giftige vis, waarvan je kan doodgaan als je er een verkeerd stuk van opeet. Dat leek mij nu precies toch maar niks, hoewel Waka me vertelde dat ze fugu best wel lekker vind!

Die avond gingen we voor allerlei gefrituurde gerechten op een stokje. (Hoe dit precies echt heet, ontsnap me weer even..) Ik heb onder andere gefrituurde champignonnen, scampi’s, kaaskroketten, pompoen, enz. gegeten. Zoals gezegd, was ik nog steeds vrij tam en het was dan ook enorm vermoeiend om de hele tijd Japans te luisteren en spreken. Als ze met z’n drieën in het Osaka-dialect beginnen praten, dan moet ik toch nog vrij vaak passen, vrees ik. Veel gepraat heb ik dus niet die avond, maar het was enorm lekker!
Toen we na een toch wel geslaagd etentje buitenkwamen uit het restaurant, verschoot ik wel even! Voor het restaurant stond een acquarium met twee schildpadachige beesten in. Tenminste, het waren er twee toen we binnengegaan waren. Nu zat er echter nog maar ééntje in het acquarium…
Volgens Ojou hadden de mensen van het tafeltje achter ons dat beest besteld… Buiten het feit dat dat schildpadden eten iets is wat ge niet doet, was het echt een heel vies beest, want het was geen echte schildpad, en het was dan ook nog eens schandalig duur! Eén schilpadachtige kostte 8000 yen oftewel 60 euro…
Bah!

Dan maar doorgegaan voor een dessertje! Shunsuke was moe en stelde voor om bij Mr. Donut een koffie te gaan drinken. Koffie was al lang geleden voor mij en bij Mr. Donut was het blijkbaar die avond zo dat je als je één koffie bestelde, zoveel kon drinken als je wou. Niet alleen de koffie was fantastisch, ik had blijkbaar mijn tweede adem gevonden en ik heb een toffe babbel gehad met mijn drie Japanse vriendjes! Chocoladedonuts zijn trouwens een geweldige uitvinding ;)
Om 10 uur zou het vergadering zijn voor de buitenlandse studenten in de dorm. De vorige vergadering had ik al geskipt, dus op deze moest ik zeker aanwezig zijn. Na mij superhard met de fiets van het station naar de dorm gehaast te hebben, kwam ik om 10 na 10 aan in de dorm. Uiteraard zonder adem! Na vijf minuten kwamen er nog een aantal andere meisjes binnen, dus de laatste was ik zeker niet. Ik had ook al meteen door, dat ik mij eigenlijk helemaal voor niets gehaast had. Op de vergaderingen in de dorm, wordt toch niets gezegd. ’t Is te zeggen, niets dat ge nog niet weet. Zo werken de Japanse vergaderingen heb ik gemerkt: ze duren vreselijk lang, er worden nauwlijks nieuwe dingen gezegd en op ’t einde van een vergadering weet ge nog niet hoe het nu precies zit. Gek word ik ervan!

Fukumusume-verkiezing in de ABC-hal
Zondag 26 november werden Roos, Pia, ik en de twee Chinese meisjes verwacht. Er zouden foto’s van ons gemaakt worden voor het fukumusume-boekje en we zouden onze kimono mee naar huis krijgen!! Die foto was een zware bevalling, want de assistente van de fotograaf heeft zeker 5 min. aan mij staan frullen voor mijn kraagske en haar goed lag! Het resultaat is wel goed, als zeg ik het zelf! We moesten ook een mini-enquête invullen over onze hobby’s, grootste blunders, indrukken over Japan, kenmerken die je niet appreciëert in mannen enz. De meest belachelijke vragen eerst. Maar goed, aan de hand daarvan zouden ze ons een week later vragen stellen, dus ’t was wel de moeite om daar eerst eens deftig over na te denken vooraleer iets op te schrijven.
Ondertussen was er in de theaterzaal van de ABC-hal de verkiezing van de fukumusume aan de gang. Ik dacht spontaan aan een miss-verkiezing. Lachen, mooi wezen, onnozele acts doen en veel lawaai maken was de boodschap!
Ik was nog maar eens heel blij met het voorrecht om alleen dankzij een interview fukumusume te kunnen worden! Danku!
Na dit alles, gingen Roos, Pia en ik naar Shinsaibashi, een enorm lange overdekte winkelstraat niet zo ver van hier. Ik had namelijk nog geen ‘onderkimono’, een wit ‘kleed’ dat je onder de kimono draagt en waarvan alleen de witte rand vanboven te zien valt. Ik kocht ook een ‘kimonoslip’, wat niet meer is dan een lang, wit kleed dat als ondergoed moet dienen. Daaronder draag je natuurlijk nog wat je wil.
Die dag was meteen ook goed voor mij om helemaal verslaafd te worden aan 100yen-shops!
In een 100-en (yen)-shop koop je alles voor 100 yen oftewel een 75tal eurocent. Het straffe is dat alles er 105 yen kost. Je kan er werkelijk alles kopen! Borden, kussens, kousen, pennen, afwasmiddel, shampoo, kerstversiering en in Shinsaibashi is er ééntje met een volledige verdieping met snoepjes, blikjes, drankjes!! Lang leve de 100-yen-shops!

Verjaardag van de tweeling Kestens! en de presentatie over ‘tweeverdieners in Japan, België en Taiwan’
Met deze titel is eigenlijk alles al gezegd. Mijn agenda zegt mij dat vorige maandag Bram en Lien verjaarden! Bij deze: GELUKKIGE VERJAARDAG!
‘Tweeverdieners’ was het verplichte onderwerp waar Chuuken (Taiwan) en ik onze presentatie voor ‘Contemporary Japan over moesten doen. Na met twee weken uitgesteld te zijn, is het dan toch gelukt! We hebben anderhalf uur gevuld, en onze sensei zei dat we het er goed vanaf gebracht hadden. Het was immers om 9u op een maandag en dan is dat niet zo vanzelfsprekend. Oef!

Verjaardag van Ruben en quiz op de dorm (クイズ大会)
Ruben werd twintig en dat kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Judith en ik hadden voor onze chocolade-addict een chocolade-cake gebakken en cadeautjes gekocht die Ruben moesten herinneren aan zijn onvolwassen jaren, die nu volgens Japanse normen volledig over zijn. In zijn verjaardagskaartje staken raadsels en bij elk raadsel dat hij oploste, kreeg hij een cadeautje. Onderweg naar de volgende verrassing kwamen we Ryou tegen, die vanop het balkon van het internetcafé ‘Happy Birthday’ gezongen heeft voor Ruben! Geweldig was dat!
Zoals gezegd, tijd voor de volgende verrassing! We hebben Ruben geblinddoekt naar de patisserie ‘Mélange’ gebracht. Inderdaad, een Franse naam voor de patisserie, want dat staat chic en Japanners houden blijkbaar van Franse, ook al weten ze niet wat dat Frans betekent. In die patisserie hebben we alledrie een gebakje gegeten. Heerlijk decadent, koffie met een gebakske in een zo’n chique patisserie! Ruben ging natuurlijk voor de chocolade-variant, Judith voor de cake-roll en ik voor een stuk gâteau met aardbeien! Mjammie!
In de meisjesdorm was het die avond ‘dorm-festival’, wat die avond een quiz inhield. We speelden een soort uitbeeldertje en pictionary. Verder hadden een aantal meisjes hier een paar dagen eerder een aantal meisjes wakker gemaakt en dat gefilmd. Mijn roommate was toen ook wakkergemaakt. Aangezien ze steeds een bril draagt als ze slaapt, was één van de vragen die toen aan ons gesteld werden: ‘Waarom draagt Chiyori steeds een bril ’s nachts?’
Wat later werden er gewone quiz-vragen gesteld, waarbij je dan met vijf elk een letter moest opschrijven. De vragen waren vragen zoals ‘geef de eerste vijf letters van donderdag in’t Engels’ en mijn team is er niet in geslaagd om dat juist op te lossen. Ik voelde plaatsvervangende schaamte als je bedenkt dat ze al Engels studeren van hun 10 ongeveer…
Het werd pas echt leuk tijdens het laatste gedeelte: de eetwedstrijd!Chiyori eet een banaan...

Inderdaad, het was de bedoeling dat een aantal dingen zo snel mogelijk opgegeten werden. 2 bananen, 5 bekers cola, 2 vleesbroodjes (nikuman), een tomaat en een waterijsje. Ongelooflijk om te zien hoe ze dat aanpakten. Er waren al vijf Japanse meisjes die dat wouden doen en dus heb ik dat niet zelf gedaan, maar hen geobserveerd ;) Grappig hoor! Als ik dat gedaan had, zou ik proberen om zoveeel mogelijk eten tegelijk in mijn mond te proppen. De Japanse meisjes daarentegen niet. ’t Leek echt alsof ze op hun gemakske aan’t eten waren!! Mijn roommate daarentegen heeft zich volledig gegeven met de bananen!
We zijn als derde ploeg van de vier geëindigd! Woehoe! J
De quiz was om 10u gedaan en dus hadden we nog tijd om Ruben zijn verjaardag verder te gaan vieren. In de Woodvillage was de keuken afgebrand, dus gingen Waka, Chuuken, Michaël, Judith, Ruben en ik naar GB’s voor een nomihoudai (zoveel drinken als je wil gedurende 2 uur) met eten. Uiteindelijk hebben alleen Michaël, Ruben en ik een nomihoudai gedaan. We hebben gesocialized met een andere groep en het was enorm leuk, maar nuchter zijn we niet naar huis gegaan ;)

Michaël, Judith en Waka Chuuken, Ruben en ik

Op stap met Japanse rechters
Vrijdag was het dan al weer tijd voor een feestje! We gingen met onze professor van Recht en een aantal rechters eten. Eten in overvloed! Veel gedronken heb ik niet, want er wachtte mij nog een zwaar weekend, maar de rechters en onze professor waren op het einde van de avond enorm vrolijk ;) Tof tof! Om 12u zijn Ruben, Judith en ik doo

rgegaan, maar Alisdair, James, Michaël en Angela, een aantal rechters en onze prof zijn nog doorgegaan naar de volgende bar.

Mochitsuki　もちつき en weekend met de backpackcircle

Zaterdag ben ik om 6u30 opgestaan, want we werden met 9 meisjes om 8u in Ikeda verwacht om naar de mochitsuki in een lagere school te gaan kijken. Uiteindelijk zijn er slechts 5 dapperen opgedaagd! Mochitsuki is het maken van mochi, Japanse rijstcakejes. Deze worden gemaakt uit geplette rijst. Het pletten van de rijst gebeurd op de traditionele manier door met een houten hamer op de rijst in een stenen kom te slaan.

Regina plet rijst!

Dat moest ik natuurlijk ook eens proberen he! Op de terugweg ben ik met Rick, Adam, Jef, Magali, Regina, Meikei en Lydia okonomiyaki gaan eten! Lekker!!! Phil en James hadden blijkbaar net hetzelfde gedacht, want toen we in de okonomiyaki-zaak hier in de buurt aankwamen, bleek ineens drievierde van de zaak gevuld met buitenlanders J

Daarna snel terug naar de dorm, want ’s avonds zouden we met de backpack-circle naar Takatsuki-campus gaan. Ik als naïeve buitenlander dacht dat we op ‘scoutsweekend’ gingen en daarin was ik uiteindelijk nog wel vrij juist. Buiten het feit dat het eerder een planningsweekend was dan gewoon een weekendje voor de fun. Eens aangekomen, gingen we eerst eten en dan in bad (meisjes en jongens apart uiteraard!). Tijdens de vergadering werd iedereen gevraagd om zijn mening te zeggen over het voorbije jaar, dus ook wij, buitenlanders... Het schooljaar eindigt hier immers in januari en zaterdag werd er dan ook een nieuwe leider voor de circle gekozen, namelijk: Haku!! Na een vergadering van 2u, was het tijd voor een nomikai (drinkbijeenkomst)! Niemand had ons dat op voorhad gezegd, dus hadden Judith, Ruben en ik niets bij, maar gelukkig vind ik je in Japan overal automaten, zelfs met cocktails, bier en sake ;)

Fukumusumehappyoukai 福娘発表会 / Voorstelling van de fukumusume
Zondagochtend 6u30 en mijn wekker opnieuw af! Ik zat nog steeds in Takatsuki en moest op tijd vertrekken om om 10 terug in Kandaimae te staan. Een aantal andere dapperen van de backpackcircle zouden die middag een marathon lopen en gingen dus mee terug op die onmenselijk vroege uur! Om 10u wachtte Takahashi immers Roos, Pia en mij op in Kandaimae-station. Nog steeds half slapend, kwam ik aan in bij de ABC-hal! Eens binnen in het gebouw, zagen wij, buitenlandse studenten al alle Japanse meisjes in kimono op het podium staan en werden we er ineens bij geroepen voor de repetitie! Geen tijd om te blijven suffen dus! Ik was meteen wakker!
Aangezien ik als eerste van de buitenlande studenten halfvoorbereid en halfslapend voor de micro moest gaan staan, verliep de repetitie niet zo schitterend. Om niet te zeggen, rampzalig!
Na de repetitie werden we met de 5 buitenlandse meisjes afgezonderd om onze kimono aan te trekken. J Wow! Dat was echt geweldig!
Kimono’s zijn echt fantastisch!

Ik, Roos en Pia

En toen we om 3 uur het podium op moesten, hoorde ik plots een gigantisch geroep uit de rechtse bovehoek komen! Inderdaad: Ruben, Chuuken, Cat en Judith zaten daar te supporteren met een spandoek van Kansai University: echt geweldig neig J Merci!

Gelukkig ging de uiteindelijke voorstelling veel beter dan de repetitie en ik kan dan ook zeggen dat ik trots ben op ons, buitenlandse studenten. Een extra applausje voor Roos die acapella een liedje gezongen heeft! De uitzending is normaal gezien op 28 december en Takahashi heeft ons een kopie beloofd, dus als ik terugkom, volgt er zeker een ‘fukumusme-filmavondje ;)
Om alle geruchten de wereld uit te helpen, het dragen van een kimono is niet enorm zwaar als ge rechtstaat, maar wel als ge gaat zitten. Achterover leunen in niet mogelijk met die gigantische strik op je rug en da’s dus enorm vermoeiend! We waren dan ook blij toen we onze kimono op het einde van de voorstelling weer uit mochten trekken en we zijn met een verrimpelde, rode buik weer vertrokken! Takahashi trakteerde ons die avond op eten en meer heb ik gisteren ook niet gedaan. Eens terug in de dorm was ik alleen nog maar in staat om in bad te gaan en dan te slapen! Slaap inhalen is mijn plan voor deze week ;)

Tot de volgende!