DANKU BELGIE!

We zijn weer een week verder en zoals elke week, heb ik weer een lang verhaal te vertellen. Tijdens de week gebeurt er hier over het algemeen nog steeds niet veel buiten studeren, wat rondhangen op de universiteit en lessen volgen. Ik heb echter nog maar één week les en dan begint de vakantie hier (tot eind maart!). De Japanse studenten hebben examens in januari, maar voor ons, buitenlandse studenten, wordt er geen officiële examenperiode georganiseerd, waardoor ik nu eigenlijk “examens” heb. Concreet houden die “examens” in dat ik me de laatste twee weken vooral aan het bezighouden ben met het maken van presentaties (manga, populaire cultuur en Japanese business and Industries), het schrijven van een paper voor recht en het studeren voor een hele hoop tests. Maar tussen al dat werk door, slaag ik er toch nog in om weg te glippen en leuke dingen te doen ;) !

Een overzichtje van de voorbije anderhalve week:

Op zoek naar een obi op sinterklaasdag!
Woensdag 6 december, sinterklaas in België! De lieve man is mij niet vergeten, hij was zelfs een paar weken te vroeg en heeft mij voorzien van een voorraad overheerlijke chocoladebeeldjes! Danku Sinterklaas!
Sinterklaas, Japanners hebben er nog nooit van gehoord en ik heb dan ook een poging gedaan om aan mijn roommate en een aantal andere Japanners uit te leggen wat het feest precies inhoudt. Het verschil tussen ‘sinterklaas’ en ‘santa clause’ is echter niet zo groot, waardoor er nu waarschijnlijk een paar Japanners rondlopen met het idee dat wij in België een tweede kerstman hebben, die veel te vroeg komt en er heel raar uit ziet….. Ik weet wel beter!
Zoals jullie ondertussen al wel weten, word ik in januari fukumusume 福娘 en heb ik daarom een gratis! kimono gekregen. Om een kimono te dragen, heb je echter wel wat meer nodig dan de kimono alleen! En die spullen krijgen we niet zomaar, maar moeten we zelf kopen. Zo gegezegd, zo gedaan en woensdag nam Jamal Pia, Roos, Niko en mij, mee naar een kimonowinkel in Honmachi. Het meest opvallende aan een kimono, is waarschijnlijk de obi of de brede riem die het geheel op zijn plaats houdt.

Mijn obi

De obi is ook meteen het duurste onderdeel van een kimono en net daarom waren we met Jamal meegegaan naar die specifieke kimonowinkel! Jamal kende de eigenaars en als gevolg daarvan heb ik nu alle kimono-accessoires (op slippers na) die ik nodig heb om mijn kimono te kunnen dragen, voor 31000 yen oftewel 220 euro. Ik kan me best indenken dat jullie dat veel geld vinden, maar dan moet je even bedenken dat de obi eigenlijk 120 000 yen kostte… DANKU Jamal!
Daarna zijn Roos en ik nog doorgegaan naar Shinsaibashi om kerstcadeautjes te shoppen en haar gratis-frietjes-bon te gaan inruilen voor frietjes!
Het was weer een geslaagd dagje!

Kawakami-zemi 川上ゼミ

Zaterdagochtend om 11u hadden we met professor Kawakami (die we allemaal Tomoko mogen noemen, omdat wij nu eenmaal buitenlanders zijn…). Ik zou dus met de drie Koreaanse meisjes hier vertrekken om 10u40 en dan zouden we mooi op tijd aankomen. Natuurlijk stond ik om 10u45 alleen in de hal te wachten tot ze kwamen. Uiteindelijk zijn we om 10u55 of zo vertrokken en waren we dan ook een kwartier te laat. Jinhi had net haar voet verstuikt en kon dus helemaal niet snel lopen…. Mijn humeur zat toen geloof ik ergens in de diepvriezer, want als er iets is, waar ik ni tegen kan, dan is het wel te laat komen. Zeker hier in Japan, waar ik weet dat alles tot op de minuut gepland is, en ik dus niet graag de reden ben van het gigantisch in’t honderd lopen van die planning. Korean time, ’t is iets anders dan de Japanse stiptheid hoor!
Maar goed, eens op de trein, zag ik het al weer terug zitten ;) Anderhalf uur later, kwamen we dan aan in Takatsuki, de andere campus van Kansai University, waar ik vorig weekend met de Backpackcircle ook geweest was. Deze keer was het echter geen plezierreisje, maar een seminarie. Dit seminarie wordt elk semester door Kawakami-sensei georganiseerd voor al haar leerlingen, gaande van eerstejaars, over buitenlandse studenten tot vierdejaars Handel. Tijdens het seminarie moest iedereen (in groepjes) een presentatie houden over de meest uiteenlopende onderwerpen. De onderwerpen varieerden van ‘een onderzoek over de tekst die op een bus haarspray staat’, tot een ‘prijs-kwaliteit-onderzoek van koffiezaken in Japan’. Allemaal echt interessant, maar zes uur aan een stuk naar Japans luisteren, is net iets te veel voor mijn concentratie… Jammer, maar helaas!
Om 7 uur volgde het eten in een Japanse kamer. Er was enorm veel eten, maar weinig drank en toen ik vond dat het feestje op gang begon te komen, tegen 10u, was het gedaan! Japanse feestjes eindigen altijd even stipt als ze beginnen en dat is vreselijk spijtig! Maar geen nood, we zijn verhuisd naar de lounge van het derde verdiep en daar hebben we het feestje verdergezet.
Weer wat Japanse vriendjes gemaakt! Het is laat/vroeg geworden en ’s anderendaags deed het dan ook pijn om om 7u30 op te staan om twee uur later pas! een pingpong-wedstrijd te houden…

Pas wakker, leek mij dat nu niet meteen een fantastisch plan, maar eens bezig, was dat eigenlijk enorm leuk, ook al kon ik er niks van! ’t Zou wel tof zijn als dat in België ook kon, want da’s allemaal enorm goed voor de groepssfeer!

Ik met een aantal Japanners van de zemi! De mevrouw met de rode bloes is Kawakami-sensei!

Belgische avond

Na een siësta, was het dan zondagavond tijd voor de langverwachte Belgische avond. Samen met mijn Belgische collega’s hier op Kansai daigaku, met Peter en Caroline van Osaka Gaidai en An en Caroline van het Flanders Center, hier in Osaka, hebben we er een feestje van gemaakt. Een nomitabehoudai-feestje! Of in het engels: All you can eat/drink!
Gedurende twee uur, mochten we cocktails, pizza’s en pasta bestellen en dat hebben we dan ook gedaan. Ik geloof dat we in totaal drie keer zoveel gegeten hebben als je op de foto kan zien… Het heeft gesmaakt! Vooral de camenbert-kaaskroketten, de toastbroodjes en de pizza, die ik toch wel mis!

Een nieuwe voordeur!
Tijd voor een flashback: voorbije vrijdagavond, kwam ik terug van de les ‘recht’ en niets vermoedend ging ik naar de conciërge om een ‘pakje’ op te halen. Ik ging ervan uit dat het boek dat ik de dag ervoor besteld had, aangekomen was, maar niets was minder waar! De man kwam aan met een doos van 80cm x 80cm of zo!! Ik viel bijna om van’t verschieten!
Judith en ik waren samen teruggekomen van de les, en we zijn dan ook samen naar mijn kamer gespurt om dat gigantische pak open te doen!! Wat heb ik zoal in deze doos gevonden?

Een hartjes-plaid, een paar knuffels, een lekkere aftelkalender van Godiva, puddingpoeder voor drie winters!, mariabeeldjes, speculaas, chocolade, truffels, choco, dvd’s van de scouts en een boekje. En een hele hoop verjaardagskaartjes!

BEDANKT ALLEMAAL, IK BEN ER SUPERBIJK MEE!!

Gisteren was het dan eindelijk zo ver: ik werd 20! ’s Ochtends ben ik, ondanks het plan om vroeger op te staan om te leren voor mijn Japanse test, niet vroeger opgestaan en daardoor had ik dus enkel nog tijd om te genieten van het lezen van alle kaartjes en ‘Voor altijd vrienden’.
Ik was meteen wakker! 20, ’t is een raar idee, want dat betekent hier in Japan, dat ik officieel mag roken en drinken. Nu niet dat ik van plan ben om te beginnen roken of zo, maar bon, drinken ging ik die dag alleszins wel doen!
Volwassen worden! Daar heb ik precies nog niet veel zin in :p Maar goed dat ik in België ook als volwassen beschouwd word, maar ik evenzeer nog wel eens ’t kind mag uithangen J.
’t Plan voor mijn verjaardag was om met Chuuken, mijn Taiwanese verjaardagsgenoot, naar de ‘Illumination’ in Kobe te gaan kijken. ’s Morgensvroeg goot het echter pijpenstelen, waardoor we dat plan maar laten varen hebben. Ik geraak nog wel eens in Kobe.
Verandering van de plannen, waardoor ik gratis gyouza kon gaan eten met Judith en Ruben!

DANKU Ruben en Judith voor de cadeautjes en het gezelschap! Daarna was het ongeveer vier uur, dus tea-time in Engeland! Samen met David (Londen), Tine, Roos, Ruben en Judith zijn we nog eens naar patisserie ‘Mélange’ gegaan. En ja, de gebakjes waren nog steeds enorm lekker !
Daar heb ik trouwens ontdekt dat Tine houdt van Kerstmis, héél erg veel!
Daarna nog snel even naar de dorm, want om 9u30 was het tijd om er eens goed in te vliegen!
Chuuken en ik verjaarden, maar het was ook heropening van ‘Wood Village’! We hebben er een gigantisch feestje van gemaakt. (nomihoudai van 10 euro voor een hele avond!) ’t Was een goedkope avond, hoewel ik het vermoeden heb, dat de eigenaars om kosten te sparen, het alcoholpercentage in de cocktails verminderd hadden..
Michaël, merci voor de Chimay!

Chuuken en ik

Ik was trouwens superblij, want het was eindelijk gelukt om de jongens en meisjes eens samen te krijgen op een niet door de dorms georganiseerde activiteit! Het was een feestje en een fantastische ervaring om mijn verjaardag in Japan te vieren, maar toch denk ik dat ik volgend jaar voor een gigantisch feestje in België ga, als jullie het niet erg vinden ;)

DANKU allemaal voor de mailtjes en de kaartjes! Ze maakten mij een gelukkig mens!

KRISTEL, we zijn samen twintig geworden, op dezelfde dag, op een ander stukje wereld, ik hoop dat het een fantastische dag was:
GELUKKIGE VERJAARDAG!

Voor alle Belgjes die binnenkort aan de blok- en examenperiode beginnen:

Veel Succes, ik denk aan jullie!