Met Maki op stap in Kyoto

Gisteren, donderdag 16 november, ben ik een hele dag op stap geweest met Maki. Het plan was om het gouden paviljoen of Kinkakuji 金閣寺　en Kyomizudera　(binnenkort 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen?) te gaan bekijken. Na twee maanden in Japan had ik deze twee must-see gebouwen nog niet bewonderd en ik vond dat het daar dus hoog tijd voor was.
Ik had met Maki afgesproken om 10u in Kyoto, in Karasuma-station aan de centrale uitgang. Stations in Japan hebben gigantisch veel uitgangen en dat mocht ik aan den lijve ondervinden. Ik had op een plannetje in het station een centrale uitgang gevonden en besloot daar dus maar naartoe te lopen. Eens daar aangekomen, bleek dat echter de centrale uitgang van de volgende halte (Kawaramachi) te zijn. Dus, terug naar van waar ik kwam! In Karasuma-station bleek echter gewoon geen centrale uitgang te zijn... Na wat over en weer ge-email vond ik Maki dan toch en konden we vertrekken. Eerst besloten we naar de dichtstbijzijnde boekhandel te gaan om onze reislectuur wat uit te breiden en vervolgens naar een straatje te gaan met winkels die je alleen maar in Kyoto vind. Zo leerde ik vandaag dat er zoiets bestaat als kyouyasai of kyoto-groenten! Best interessant, zo op stap gaan met iemand die in Kyoto woont!
Vervolgens gingen we naar Kinkakuji (Noord-Kyoto), waar het trouwens stikte van de mensen! Als je nog de illusie had dat het heerlijk verlaten is bij tempels en zo, vergeet het! Ik heb er een voorspelling voor mijn toekomst uit een machientje gehaald. Deze was uiteraard in moeilijk Japans, maar Maki wist mij te vertellen dat ik daikichi had. Blijkbaar is dat het beste wat er uit zo'n machien komt en staat het voor Veel geluk! Er stond onder andere in dat ik goed zaken zou kunnen doen en dat het een goede periode was om op reis te gaan... Dat wil ik maar al te graag geloven ;)
In de buurt was ook Ryoanji (de beroemde rotstuin) en Ninanji met een prachtige tuin te bewonderen. In Ryoanji zijn we echter niet geraakt, dat zal voor een volgende keer zijn! Vooraleer naar Ninanji te gaan, gingen we eerst een hapje eten in een taverne waar Maki al eens geweest was en blijkbaar zeer tevreden over was. Ik moet toegeven, die taverne was een fantastische meevaller, want voor 5 euro heb ik er een curry-schotel, een slaatje en een tas thee met koekjes naar binnen gespeeld! Daarenboven was het ook gewoon een supergezellige taverne, met allerlei zelfgemaakte spulletjes aan de muur. Terwijl we aan het eten waren, was de eigenares dan ook iets aan't breien of zo, dacht ik. Maar toen we gingen betalen, bood ze ons allebei een stoffen koffiekopje aan dat ze net gemaakt had! We moesten het gebruiken om snoepjes in te stoppen of zo. De vorige keer toen Maki daar geweest was, had ze blijkbaar een zelfgemaakt gsm-hangertje met pareltjes gekregen van de eigenares. Een superlief madammeke, dus als ik de kans nog eens krijg, ga'k daar zeker terug!
Vervolgens naar Ninanji, waar we de 紅葉 (koyou) of het verkleuren van de bladeren konden bewonderen.
Ondertussen was het al 2 uur in de namiddag of zo en we wouden nog naar Toufukuji voor 4 uur! Om vier uur sluiten de meeste tempels en omdat Toufukuji helemaal in het zuiden van Kyoto ligt, besloten we dan ook maar om snel een taxi te nemen tot aan het dichtstbijzijnde station. Maki besloot maar even te bellen naar de organisatie van de tempel en gelukkig konden we binnen tot 4 uur en was alles geopend tot 4u30. Ik denk dat we er stipt om 4 uur waren, geen minuut te vroeg, maar net op tijd om te genieten van de koyou! Prachtig was het!
Ik denk dat ik nog nooit zo'n mooie rode, oranje en gele bladeren gezien heb. Op foto komt dat natuurlijk nog niet half zo goed over als in't echt, maar geloof mij : het was prachtig!
Om half vier moesten we al weer weg, wat ik heel jammer vond, want ik had mij daar gerust nog eventjes op een bankske kunnen zetten om te genieten van het uitzicht.
Volgens onze professor van Literatuur houden Japanners niet van natuur, enkel van landschap. Ik weet niet hoe het zit met hun liefde voor de natuur, maar dat ze van landschap en mooie dingen houden, dat staat als een paal boven water!
's Avonds zouden we naar de opgelichte Kyomizudera gaan. Via www.n7w.com kan je voor Kyomizudera ( http://www.new7wonders.com/index.php?id=502&L=0 )stemmen, en wie weet wordt het dan wel één van de nieuwe wereldwonderen.
Het was echter nog maar 5 uur of zo en we hadden al weer zin om te eten. Maki kende een kaitenzushi-bar in de buurt van Kyomizudera en daar zouden we dus eerst naartoe gaan. In een kaitenzushi-bar rollen de bordjes met sushi op een lopende band voorbij je tafel en die kan je er dus zelf afnemen en opeten. 't leuke was dat je per bordje maar 100 yen (0,75 euro) moest betalen en het daarenboven ook gewoon heerlijk was!
Ondertussen was het al bijna donker en namen we de bus naar Kyomizudera. Tijdens de field trip in september had ik Kyomizudera al eens van ver gezien, maar in het donker en langs binnen was het nog veel beter! Veel van mijn foto's by night zijn jammer genoeg mislukt, maar ik hoop dat ik met de foto's hieronder toch een sfeerbeeld van mijn geslaagd dagje heb kunnen weergeven!