een lang weekend

Het is ondertussen donderdagavond, kwart voor 1 en ik ben doodmoe! Ik zou meer moeten slapen, maar daar blijk ik hier echt niet in te slagen. Vandaag hadden Young Sun en ik besloten om een cake te maken voor morgen. Morgen gaan we namelijk met Grant, een vriend van haar naar Kyoto. Daar zullen we tegen 2u in de namiddag een aantal andere buitenlandse studenten ontmoeten en samen naar een geisha-dansvoorstelling gaan. Ik kijk er al naar uit!
Maar bon, terug naar mijn verhaal van de dag! Om zeven uur vanavond zijn we er aan begonnen en het heeft tot 12u geduurd, want we hadden maar één heel klein vormpje en moesten dus drie keer een cake gedurende een uur laten bakken. Het resultaat mag er wezen, want de cake is superlekker, al zeg ik het zelf!
Morgen is het vrijdag, maar blijkbaar ook een feestdag en daarom wordt dit dus een extra lang weekend. Vandaar dat de meeste meisjes op het eerste verdiep er hier gebruik van gemaakt hebben om een weekendje naar huis terug te keren. Zo dus ook mijn roommate, Chiyori. Ze woont in Shikoku (een ander van de 4 grote Japanse eilanden) en kan dus niet elk weekend naar huis. Ze zal 7 uur onderweg zijn en is vanavond vertrokken tegen een uur 7. Een aantal andere Japanse meisjes vroegen mij of ik dan niet eenzaam zou worden. Natuurlijk niet, dacht ik (hoe lief ze ook is en hoe goed we ook overeenkomen). Dat zei ik natuurlijk niet, maar ik ben wel, ik schaam mij bijna om het te zeggen, blij dat ik deze kamer eens voor mij heb en het hier eens gewoon rustig is. De Aziatische groepscultuur tegenover het Westerse gevoel van privacy, dat is ongeveer de grootste cultuurschok die ik hier al meegemaakt heb. Toen ik echter om een uur of 8 terug op mijn kamer kwam, bleken een paar van Chiyori haar vriendinnen naar Chiyori haar tv aan het kijken te zijn. Bye bye rust! Ik had mij er al weer snel bij neergelegd want anderhalf uur later waren ze al weer weg, maar toch heb ik het moeilijk met mijn gebrek aan privacy hier. Door het bord in de centrale gang en de slippers voor mijn deur, weet iedereen wanneer ik er ben en niet en soms zou't gewoon leuk zijn als er eens niemand dat wist.
Maar goed, ondertussen is het bijna 1u en val ik bijna om van de slaap! Slaapwel en tot de volgende!

P.S.: Als jullie vragen hebben over Japan of mijn dagdagelijkse leventje hier, aarzel niet om mij te mailen of een comment te posten! Ik antwoord met veel plezier!