Karaoke en yakuza...

Woensdag 11 oktober
Het was eindelijk zover! Ayaka, Aoi, Judith, Ruben en ik zouden naar de karaoke gaan. Voor de twee Japanse meisjes de normaalste zaak van de wereld, maar voor ons Belgjes, de eerste keer in naar de Japanse karaoke! Spannend, zeg!　

Ruben en ik in volle actie

We hadden om 19 uur met Ruben afgesproken aan het station van Kandaimae, om van daaruit samen met de fiets naar Esaka te gaan. Ik had les tot 18u en had avondeten op de dorm, dus toen ik dat snel opgegeten had samen met Janson (Korea), Magali (Frankrijk), Catherine (Amerika) en Regina ( Amerika), snel nog even langs Judith en Ayaka's kamer gegaan.

Ayaka en Aoi

Daar was het weer een drukte van jewelste, want die twee Japanse meiden waren helemaal nog niet klaar en we moesten een papier invullen dat we die nacht niet in de dorm zouden slapen.
Hier is immers een avondklok en als je uitgaat, moet je't ineens goed doen...Hoewel het idee bestaat dat Japanners nooit te laat zijn, gaat dit helemaal niet op voor deze twee!
Ze zijn afkomstig uit Shikoku en mensen zouden daar altijd te laat zijn.... Om 19u10 waren we dan toch bij het station en zijn we vooraleer te vertrekken naar de karaoke eerst nog perikura (fotootjes) gaan nemen. Ondertussen heb ik al een hele collectie van die dingen en ze zijn te klein om in een album te plakken, dus ik zou niet weten wat ik er mee moet doen.... Ayaka en Aoi namen ons mee naar de karaoke, waar ik mijn ogen uitkeek! Het was een vrij groot gebouw, met allemaal kamertjes, net hotelkamers als je het vanuit de gang bekeek. Als je de deur van zo'n kamertje opendeed, kon je echter zien dat de kamer net een lving was. Centraal een tv, een salontafeltje, een zetel en twee zetel-stoelen. Het beloofde een leuke nacht te worden! Ayaka had ons de dag ervoor huiswerk gegeven: we moesten een Japans liedje leren zingen. Judith heeft 'Lifetime respect' van Miki Douzan gezongen (enkel de titel is Engels!) en ik heb een toch wel mislukte poging gedaan om 'Osaka suki yanen' van Kanjani8 te zingen. 't Is echt wel ni simpel om zo snel Japans te lezen! Ayaka en Aoi zijn echte rockchicks en gingen dan ook voor Japanse oerrock, heavy! Wij Belgjes, hebben ons dan maar bekeerd tot de Engelstalige klassiekers, gaande van Britney Spears, over Barbie Girl van Aqua tot We Will Rock You... Om 4 u 's ochtends was ik even moe en heb ik dan ook een halfuurtje geslapen of zo. Om half zes was het tijd om te vertrekken! Ayaka en Aoi hadden honger en zijn nog even meeneem-Japans gaan halen, waarop Judith en ik bijna al fietsend in slaap vielen....Om 6u lagen we in ons bed denk ik, maar om 10u moesten we al in Umeda zijn voor de field trip naar het Japanse gerecht ...

Donderdag 12 oktober
Om 9u stonden we al weer aan het station van Kandaimae, en een uurtje later waren we (Judith, Ruben en ik) al in Umeda. Op de trein hebben we, op z'n Japans, de hele rit zitten slapen.. Samen met onze prof Japans recht en nog zo'n 8-tal buitenlandse studenten, zijn we dan naar de rechtbank vertrokken. Als ik nu niet zo moe was geweest, had ik waarschijnlijk wel wat mooie sfeerbeelden kunnen maken, maar de vermoeidheid had de overhand. Japanse gerechtsgebouwen zien er enorm lelijk uit, eerder als bedrijfsgebouwen, in tegenstelling tot onze architecturele pareltjes...Eens in het gebouw, waarschuwde onze prof dat we goed moesten kijken naar de yakuza die hier en daar rondliepen, want er liep immers een zaak over fraude met eventuele banden naar de yakuza. En idd, daar waren ze dan, de yakuza, netjes in pak, maar ze hadden zo iets rond zich hangen van 'blijf maar op een afstand!'. Spannend ;) ! Jammer dat we niet naar de yakuza-zaak konden gaan kijken. We hebben dan een uurtje bijgewoond van een zaak, waarbij de verdachte zijn vriend had gestoken met een mes. Hij werkte in een restaurant/café en bleek alcoholverslaafd te zijn. Hij bleef echter volhouden dat hij uit zelfverdediging handelde en het niets te maken had met het feit dat hij dronken was... Zijn moeder getuigde dat haar zoon een hele goede jongen was, maar dat de drank geen goede invloed op hem had. Ik ben nog nooit in een Belgische rechtbank geweest, maar een Japanse heeft geen ramen, de beklaagde zit vlak voor het publief, met zijn rug naar hen toe en hij is gehandboeid heeft een touw rond zijn middel. Heel opvallend vond ik de beleefde termen waarmee men tegen de beklaagde sprak. Is dit in België ook zo??
's Middags konden we in een echt Japans, supergezellig restaurant een praatje maken met een aantal rechters van een andere zaak. Veel ben ik niet te weten gekomen over het gerecht, wegens het gebrek aan tijd, behalve dan dat er een hervorming op til zou zijn, waarbij het jury-systeem ingevoerd zou worden vanaf 2009...
Zeer interessant uitstapje, zonde van de vermoeidheid!