Het leven zoals het is: Japan

Friday, November 03, 2006

Gion

Vandaag is het weer laat op het moment dat ik deze post schrijf, maar ik moet toegeven dat ik mij wel veel rustiger voel. Chiyori is er nog steeds niet en mijn kamer is al de hele avond voor mij alleen! Heerlijk! Maar goed, ik zal maar bij het begin van de dag beginnen zeker? Vandaag stond er een dagje Kyoto op het programma. Young Sun en ik zouden vandaag om 11u met Grant naar Kyoto gaan om er de Kiyomizudera-tempel te bekijken en naar een geisha-dansvoorstelling te gaan kijken. Adam en Matt in Gion
De buitenlandse studenten hadden afgesproken om om 10u 30 te vertrekken, maar uiteindelijk stonden we om 11u samen in het station te wachten op de trein richting Kyoto. Eens in Kyoto, besloten we wat rond te lopen in Gion, de geisha-wijk van Kyoto en aangezien we op zoek waren naar de plaats van de dansvoorstelling, kwamen we terecht bij het Gion Theater. Daar gingen we dan maar in een hele lange rij staan aan te schuiven. Enkele Japanners vertelden ons dat we helemaal geen tickets konden kopen en dat je enkel met een uitnodiging binnen kon geraken. Wij raakten al even in paniek, maar even later stelden ze ons gerust dat ze ons wel allemaal mee binnen zouden nemen met hun uitnodigingen.
Waren wij even op het juiste moment op de juiste plaats! Het bleek om een tentoonstelling te gaan over traditionele Japanse voorwerpen zoals kimono, Japanse wierook, typiche geisha-slippers (geen idee hoe dat heet) enz. Het kon ook een soort handelsbeurs geweest zijn... Geen idee wat het precies was eigenlijk, maar de mini-theeceremonie en de noedels die we gratis kregen, maakten dit bezoekje helemaal de moeite waard.
Daarna volgde er een bezoekje aan Heianji, waar we het geluk treften om het een of ander festival mee te maken, er waren mensen op de taiko aan het spelen en een man verkleed als demon was een dans aan het doen. Heel mooi om zien!
Trouwens, als er iemand nog het idee had dat je in Japan in alle rust en eenzaamheid tempels kan gaan bekijken, dan was vandaag alleszins geen goede dag. Het was dag van de cultuur, een feestdag, waarop blijkbaar heeeeeeel veel Japanners besloten hadden om een uitstapje te doen in hun culturele hoofdstad...

Michael, Patrick (Amerika) en ik

Om half vier was het dan tijd om naar de Gion odori of Gion-dansvoorstelling te gaan kijken. Het was een prachtige voorstelling van een uur, met Japanse dans, begeleid door traditionele zang en shamisen-muziek (shamisen is een gitaarachtig instrument). Allemaal danseressen, zelfs de mannenrollen werden door vrouwen gespeeld, in prachtige kimono's. Heerlijk om zien! Japanse dans is wel heel statisch en traag, dus hoe prachtig het ook was om zien, een uur was wel lang genoeg om de concentratie bij al dat spectakel te houden!
De groep besloot na de show naar een martial arts winkel te gaan, en het plan was om mee te gaan, maar Michael, Young Sun en ik liepen nogal achteraan en zijn de groep dan ook kwijt geraakt in de hetse. Niks aan te doen! We hebben dan nog wat verder de buurt verkend en genoten van een heerlijk groene thee-ijsje. We hadden ons namelijk laten vertellen dat je dat moet eten in Kyoto..
Toen ons ijsje op was, kwamen we tot de vaststelling dat de cake, die ik en Young Sun gisteren gebakken hadden nog niet op was omdat we die samen met Grant wouden opeten die we ondertussen kwijtgeraakt waren.. Dan maar zonder Grant, met zicht op rivier. Heerlijk rustig!
Young Sun, Michael, ik en de cake!

Kleine randopmerking: vandaag heb ik ook geleerd dat feestdagen te mijden zijn voor uitstapjes en dat 15 toch wel een te grote groep is om uitstapjes mee te doen...
Vandaag was een fantastisch dagje, want alles leek mee te zitten en ik heb dan ook nog de kamer voor mij alleen gekregen!

P.S.: Halloween zoals in de VS bestaat hier niet, maar net zoals bij ons kennen de Japanners wel het commerciële Halloween en worden er dus ook Halloweenfeestjes gehouden..
Allerheiligen is een christelijk feest en dat gaat hier dus ook voorbij zonder vrijafdag of kerkhofbezoek.

5 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Hallo Hilde,
Eens alleen kunnen zijn, het kan alleen maar goed doen.
Ik had hetzelfde voor tijdens die vier maanden in Kaboel.
Een kleine tip: blijf wat langer op toilet zitten, met de krant of een goed boek.
Daar zit je toch op je gemak.
Hilde, ik heb een verzoekje. Kun je voor mij geen fles echte japanse whisky meebrengen?
Goeie. Ik betaal hem terug als je terug in het land bent. Zo lang kan ik wel wachten.
Groetjes, Claudy

20:13  
Anonymous Anonymous said...

alé, claudy weer aan den drank :-)

15:49  
Anonymous Anonymous said...

yow mieders, ik ben nog altijd wel een beetje jaloers omdat ja daar bent, maar ik gun het je :) en als je zin hebt om alleen te zijn, kan je niet in een park ofzo gaan wandelen en u daar ergens rustig neerzetten? hoe is het eigenlijk met de jappen, zijn die niet fel benieuwd naar de westerse cultuur? over hoe alles hier gebeurd?

greetings uit belgica

20:41  
Blogger Hilde said...

claudy aan den drank...
whisky, duvel, hoegaarden, enz. Het is hier allemaal, als ge maar hard genoeg zoekt. Dat heb ik natuurlijk gedaan ;)
Er zijn eigenlijk nog niet veel Japanners die mij gevraagd hebben 'hoe is dat in België?' Ik denk dat ze er gewoon vanuit gaan dat dingen ongeveer 't zelfde zijn. Als ik dan vb. zeg dat er in België geen warme-blikjes-drankautomaten zijn, verschieten ze zich natuurlijk superhard...

15:31  
Anonymous Anonymous said...

Hilde,
ik zou wel graag een fles hebben die in Japann zelf gemaakt is.
Ik weet de merken niet. Die zijn in het Japans, en dat kan ik niet lezen. En schrjiven nog minder.
En dat is niet om in één keer uit te drinken, maar om van te genieten.
Af en toe eens een glaasje.
Groetjes, Claudy

17:16  

Post a Comment

<< Home