Fukumusume!

Gisteren was weer een uitstapjes-dag! We gingen normaal al vorige week met onze Duitse professor voor literatuur, professor Wittkamp, naar Mino-o gaan om de kouyou (紅葉) te bekijken. Met een week vertraging is het dan toch gelukt. Mino-o is eigenlijk een groot natuurdomein met wilde apen, bergjes en een waterval. Dat wilde apen niet zo onschuldig zijn als apen in de zoo, mochten we dan ook al snel ondervinden. De apen van Mino-o zijn wild, maar niet bang van mensen, integendeel! Een van de apen had blijkbaar honger en pikte dan ook Matt's pasgekochte lunchpakket uit zijn plastieken zakje. Ongelooflijk hoe snel die aap dat lunchpakket opengekregen heeft, want 2 minuten later zat hij het al gezellig op te peuzelen. Matt was zijn lunchpakket dus kwijt, want niemand had echt zin in een gevecht met een wilde aap.. We gingen dus maar verder, want ons volgende plan was een bergje beklimmen en boven op de berg van het uitzicht genieten. De berg was niet zo hoog en boven op de berg bleek minder te zien dan verwacht. Op de uitzicht-plaats stonden eigenlijk te veel bomen in de weg om iets te kunnen zien.
Terug naar beneden dan maar, waar Tinne en Kahm ons stonden op te wachten aan de waterval.
Tinne had een fameuze verkoudheid en was daarom beneden gebleven. Misschien was dat toch niet zo'n goed idee, want bij de waterval was het eigenlijk enorm koud. Ik zou het niet in graden weten uit te drukken, maar ik was blij dat ik mijn muts en sjaal bij had!

Vandaag dan een heel ander verhaal!
( zie mijn blog van 7 oktober 2006)
Vanmorgen ben ik om 9u opgestaan met buikpijn.
Ik en 10 andere meisjes moesten immers om 10 uur naar het Internationaal Centrum op de universiteit. Ik wou fukumusume worden en daarvoor moest ik het onvermijdelijke interiew doorstaan hoewel ik liever in mijn bed was blijven liggen... Fukumusume klinkt misschien als het één of ander vies beest uit de brousse, maar dat is het helemaal niet! Fukumusume zijn meisjes die tijdens het religieus festival in de Imamiya-Ebisu-tempel meelopen tijdens de optocht en allerlei dingen uitdelen. Verder verkopen ze geluksbrengers zoals bamboe-takjes in het winkeltje van de tempel.
Om te kunnen deelnemen moesten we een opstelletje schrijven over het waarom van onze aanvraag en vandaag zouden een interview afleggen bij de priester van de emamiya-ebisu- tempel en zijn vrouwelijke assistente. Van de 11 meisjes zouden er dan 5 Fukumusume worden. Zoals je in mijn blog van oktober wel kan zien, wou ik dit keigraag doen en ik denk dat mijn verhaal dat ik ooit meegedaan had aan de paardenprocessie van Hakendover de priester overtuigd heeft van mijn enthousiasme!
Ik mag u dan ook met trots mededelen dat ik samen met Roos, Pia (Duitsland) en twee Chinese meisjes die ik nog nooit gezien had, in januari fukumusume 幅娘 word! Ruben en Chuuken worden Fukuotoko (jongens die op de een of andere manier deelnemen aan het festival...)! Tinne en Judith hebben het niet gehaald en dat vind ik heel jammer voor hen, want ik weet dat zij dat ook allebei heel graag wouden doen.
Fukumusume worden is wel iets speciaal, want van de 4000 Japanse meisjes die daar elk jaar hun aanvraag voor mogen doen, zijn er slechts 40 die dat ook mogen. Het leuke aan fukumusume worden is dat ik mee mag doen aan een shinto-festival, een kimono mag dragen en die achteraf mag houden en daar dan nog eens voor betaald word ook! Volgende week mogen we al eens naar de tempel gaan om onze kimono te passen en foto's te laten maken voor het boekje van de tempel! Ik kijk er al naar uit!!!!
In december worden we dan nog 2 keer verwacht in de tempel om ons voor te stellen op tv (!) en om ons te laten uitleggen wat er nu precies van ons verwacht wordt. Volgens Takahashi van het Internationaal Centrum worden we nu bijna zoals sterren beroemd en is er een kans dat we op het nieuws of in de krant komen! Ik ben vooral heel blij dat ik op tijd opgestaan ben vanmorgen, dat we deze fantastische kans krijgen en dat ik een kimono aan mag doen!!!! Toen ik wist dat ik fukumusume mocht worden, voelde ik mij al veel beter!
Om 1u gingen Roos en ik dan naar de workshop theeceremonie. Heel interessant! We hebben er een filmpje gezien over het maken van de theepotten (in het een of andere metaal) . Blijkbaar duurt het ongeveer een maand om zoiets te maken! Ik was onder de indruk van die kunstwerkjes, maar ik voelde mij niet zo goed. Toen we daarna verwacht werden om op de grond naar de theeceremonie te kijken wist ik dan ook niet goed in welke positie ik mij moest zetten, want ik was eerder in de stemming om te slapen dan om te luisteren. Het was echter heel interessant om te zien hoe het er aan toe gaat in een andere school dan die die wij volgen bij professor Gibbs. Vervolgens mochten we naar de theekamer van de universiteit om thee te drinken en een cakeje te eten, heel lekker! Rechtsbeneden kan je zo'n metalen theepot zien
Zonde dat ik mij zo slecht voelde, want het was echt allemaal heel interessant. Toen ik daarna terug op de dorm kwam ben ik dan ook meteen in mijn bed gekropen na eerst Chiyori haar anti-verkouheid-pillekes genomen te hebben. Ze is een schatje! Nu ben ik (na een paar uurtjes platte rust) weer wakker en ik voel mij al beter dankzij de goede zorgen en de soep van Chiyori!
Het was een rare dag, want ik ben superblij da'k fukumusume word, maar eigenlijk ook wat grieperig. Een dag vol tegenstellingen die zeker de moeite was!
Tot de volgende!