Eten, drinken en fukumusume 福娘

Voor wie het zich afvroeg: ik leef nog! Het is nu maandagmiddag en ik ben net terug van de les ‘Contemporary Japan’. De reden voor mijn afwezigheid hier is vrij simpel: ’t Was een enorm drukke week en de zeldzame momenten waarop ik op de dorm was, moesten dienen om slaap in te halen en presentaties te maken. Mijn agenda gaat mij nu helpen om de voorbije anderhalve week te reconstrueren!

Etentje met Waka, Ojou en Shunsuke

Donderdag 24 november zou ik normaal gaan helpen op het Osaka European Film Festival. We hadden echter te horen gekregen dat we ‘mochten thuisblijven’ op de Galaparty van woensdag, waardoor ik wel teleurgesteld was in de organisatie. Ik had ook niet meteen veel zin om ervoor te zorgen dat ik om 10u ’s ochtends aan het Osaka-acquarium stond. ‘De verkoudheid van de maag’ die ik had gehad, zorgde er wel voor dat ik nog steeds wat futloos was. Ik ben dus op de dorm gebleven en heb verdergelezen in de Engelstalige roman en de manga van de Genji Monogatari. Vrijdag zou ook een uitslaapdag worden en na nog wat meer gelezen te hebben, had ik om half vijf afgesproken met Waka, Ojou en Shunsuke van de Backpackclub. We zouden gaan eten in Ebisuchou. Wij dus met de trein naar daar, maar eens daar aangekomen bleek Shunsuke nog geen honger te hebben (het was ook nog maar 5u30 of zo) en dus namen we maar een de trein naar een ander station (ik ben de naam al vergeten) om ‘een wandeling’ te kunnen maken. Op zo’n momenten vraagt een mens zich af waarom ze dan in godsnaam zo vroeg afspreken om te gaan eten… In de buurt van de ‘Champs-Elysées van Osaka’ zijn er enorm veel restaurantjes waar je de gekste dingen kan eten, zoals Fugu (blowfish), een giftige vis, waarvan je kan doodgaan als je er een verkeerd stuk van opeet. Dat leek mij nu precies toch maar niks, hoewel Waka me vertelde dat ze fugu best wel lekker vind!

Die avond gingen we voor allerlei gefrituurde gerechten op een stokje. (Hoe dit precies echt heet, ontsnap me weer even..) Ik heb onder andere gefrituurde champignonnen, scampi’s, kaaskroketten, pompoen, enz. gegeten. Zoals gezegd, was ik nog steeds vrij tam en het was dan ook enorm vermoeiend om de hele tijd Japans te luisteren en spreken. Als ze met z’n drieën in het Osaka-dialect beginnen praten, dan moet ik toch nog vrij vaak passen, vrees ik. Veel gepraat heb ik dus niet die avond, maar het was enorm lekker!
Toen we na een toch wel geslaagd etentje buitenkwamen uit het restaurant, verschoot ik wel even! Voor het restaurant stond een acquarium met twee schildpadachige beesten in. Tenminste, het waren er twee toen we binnengegaan waren. Nu zat er echter nog maar ééntje in het acquarium…
Volgens Ojou hadden de mensen van het tafeltje achter ons dat beest besteld… Buiten het feit dat dat schildpadden eten iets is wat ge niet doet, was het echt een heel vies beest, want het was geen echte schildpad, en het was dan ook nog eens schandalig duur! Eén schilpadachtige kostte 8000 yen oftewel 60 euro…
Bah!

Dan maar doorgegaan voor een dessertje! Shunsuke was moe en stelde voor om bij Mr. Donut een koffie te gaan drinken. Koffie was al lang geleden voor mij en bij Mr. Donut was het blijkbaar die avond zo dat je als je één koffie bestelde, zoveel kon drinken als je wou. Niet alleen de koffie was fantastisch, ik had blijkbaar mijn tweede adem gevonden en ik heb een toffe babbel gehad met mijn drie Japanse vriendjes! Chocoladedonuts zijn trouwens een geweldige uitvinding ;)
Om 10 uur zou het vergadering zijn voor de buitenlandse studenten in de dorm. De vorige vergadering had ik al geskipt, dus op deze moest ik zeker aanwezig zijn. Na mij superhard met de fiets van het station naar de dorm gehaast te hebben, kwam ik om 10 na 10 aan in de dorm. Uiteraard zonder adem! Na vijf minuten kwamen er nog een aantal andere meisjes binnen, dus de laatste was ik zeker niet. Ik had ook al meteen door, dat ik mij eigenlijk helemaal voor niets gehaast had. Op de vergaderingen in de dorm, wordt toch niets gezegd. ’t Is te zeggen, niets dat ge nog niet weet. Zo werken de Japanse vergaderingen heb ik gemerkt: ze duren vreselijk lang, er worden nauwlijks nieuwe dingen gezegd en op ’t einde van een vergadering weet ge nog niet hoe het nu precies zit. Gek word ik ervan!

Fukumusume-verkiezing in de ABC-hal
Zondag 26 november werden Roos, Pia, ik en de twee Chinese meisjes verwacht. Er zouden foto’s van ons gemaakt worden voor het fukumusume-boekje en we zouden onze kimono mee naar huis krijgen!! Die foto was een zware bevalling, want de assistente van de fotograaf heeft zeker 5 min. aan mij staan frullen voor mijn kraagske en haar goed lag! Het resultaat is wel goed, als zeg ik het zelf! We moesten ook een mini-enquête invullen over onze hobby’s, grootste blunders, indrukken over Japan, kenmerken die je niet appreciëert in mannen enz. De meest belachelijke vragen eerst. Maar goed, aan de hand daarvan zouden ze ons een week later vragen stellen, dus ’t was wel de moeite om daar eerst eens deftig over na te denken vooraleer iets op te schrijven.
Ondertussen was er in de theaterzaal van de ABC-hal de verkiezing van de fukumusume aan de gang. Ik dacht spontaan aan een miss-verkiezing. Lachen, mooi wezen, onnozele acts doen en veel lawaai maken was de boodschap!
Ik was nog maar eens heel blij met het voorrecht om alleen dankzij een interview fukumusume te kunnen worden! Danku!
Na dit alles, gingen Roos, Pia en ik naar Shinsaibashi, een enorm lange overdekte winkelstraat niet zo ver van hier. Ik had namelijk nog geen ‘onderkimono’, een wit ‘kleed’ dat je onder de kimono draagt en waarvan alleen de witte rand vanboven te zien valt. Ik kocht ook een ‘kimonoslip’, wat niet meer is dan een lang, wit kleed dat als ondergoed moet dienen. Daaronder draag je natuurlijk nog wat je wil.
Die dag was meteen ook goed voor mij om helemaal verslaafd te worden aan 100yen-shops!
In een 100-en (yen)-shop koop je alles voor 100 yen oftewel een 75tal eurocent. Het straffe is dat alles er 105 yen kost. Je kan er werkelijk alles kopen! Borden, kussens, kousen, pennen, afwasmiddel, shampoo, kerstversiering en in Shinsaibashi is er ééntje met een volledige verdieping met snoepjes, blikjes, drankjes!! Lang leve de 100-yen-shops!

Verjaardag van de tweeling Kestens! en de presentatie over ‘tweeverdieners in Japan, België en Taiwan’
Met deze titel is eigenlijk alles al gezegd. Mijn agenda zegt mij dat vorige maandag Bram en Lien verjaarden! Bij deze: GELUKKIGE VERJAARDAG!
‘Tweeverdieners’ was het verplichte onderwerp waar Chuuken (Taiwan) en ik onze presentatie voor ‘Contemporary Japan over moesten doen. Na met twee weken uitgesteld te zijn, is het dan toch gelukt! We hebben anderhalf uur gevuld, en onze sensei zei dat we het er goed vanaf gebracht hadden. Het was immers om 9u op een maandag en dan is dat niet zo vanzelfsprekend. Oef!

Verjaardag van Ruben en quiz op de dorm (クイズ大会)
Ruben werd twintig en dat kon natuurlijk niet onopgemerkt voorbijgaan. Judith en ik hadden voor onze chocolade-addict een chocolade-cake gebakken en cadeautjes gekocht die Ruben moesten herinneren aan zijn onvolwassen jaren, die nu volgens Japanse normen volledig over zijn. In zijn verjaardagskaartje staken raadsels en bij elk raadsel dat hij oploste, kreeg hij een cadeautje. Onderweg naar de volgende verrassing kwamen we Ryou tegen, die vanop het balkon van het internetcafé ‘Happy Birthday’ gezongen heeft voor Ruben! Geweldig was dat!
Zoals gezegd, tijd voor de volgende verrassing! We hebben Ruben geblinddoekt naar de patisserie ‘Mélange’ gebracht. Inderdaad, een Franse naam voor de patisserie, want dat staat chic en Japanners houden blijkbaar van Franse, ook al weten ze niet wat dat Frans betekent. In die patisserie hebben we alledrie een gebakje gegeten. Heerlijk decadent, koffie met een gebakske in een zo’n chique patisserie! Ruben ging natuurlijk voor de chocolade-variant, Judith voor de cake-roll en ik voor een stuk gâteau met aardbeien! Mjammie!
In de meisjesdorm was het die avond ‘dorm-festival’, wat die avond een quiz inhield. We speelden een soort uitbeeldertje en pictionary. Verder hadden een aantal meisjes hier een paar dagen eerder een aantal meisjes wakker gemaakt en dat gefilmd. Mijn roommate was toen ook wakkergemaakt. Aangezien ze steeds een bril draagt als ze slaapt, was één van de vragen die toen aan ons gesteld werden: ‘Waarom draagt Chiyori steeds een bril ’s nachts?’
Wat later werden er gewone quiz-vragen gesteld, waarbij je dan met vijf elk een letter moest opschrijven. De vragen waren vragen zoals ‘geef de eerste vijf letters van donderdag in’t Engels’ en mijn team is er niet in geslaagd om dat juist op te lossen. Ik voelde plaatsvervangende schaamte als je bedenkt dat ze al Engels studeren van hun 10 ongeveer…
Het werd pas echt leuk tijdens het laatste gedeelte: de eetwedstrijd!Chiyori eet een banaan...

Inderdaad, het was de bedoeling dat een aantal dingen zo snel mogelijk opgegeten werden. 2 bananen, 5 bekers cola, 2 vleesbroodjes (nikuman), een tomaat en een waterijsje. Ongelooflijk om te zien hoe ze dat aanpakten. Er waren al vijf Japanse meisjes die dat wouden doen en dus heb ik dat niet zelf gedaan, maar hen geobserveerd ;) Grappig hoor! Als ik dat gedaan had, zou ik proberen om zoveeel mogelijk eten tegelijk in mijn mond te proppen. De Japanse meisjes daarentegen niet. ’t Leek echt alsof ze op hun gemakske aan’t eten waren!! Mijn roommate daarentegen heeft zich volledig gegeven met de bananen!
We zijn als derde ploeg van de vier geëindigd! Woehoe! J
De quiz was om 10u gedaan en dus hadden we nog tijd om Ruben zijn verjaardag verder te gaan vieren. In de Woodvillage was de keuken afgebrand, dus gingen Waka, Chuuken, Michaël, Judith, Ruben en ik naar GB’s voor een nomihoudai (zoveel drinken als je wil gedurende 2 uur) met eten. Uiteindelijk hebben alleen Michaël, Ruben en ik een nomihoudai gedaan. We hebben gesocialized met een andere groep en het was enorm leuk, maar nuchter zijn we niet naar huis gegaan ;)

Michaël, Judith en Waka Chuuken, Ruben en ik

Op stap met Japanse rechters
Vrijdag was het dan al weer tijd voor een feestje! We gingen met onze professor van Recht en een aantal rechters eten. Eten in overvloed! Veel gedronken heb ik niet, want er wachtte mij nog een zwaar weekend, maar de rechters en onze professor waren op het einde van de avond enorm vrolijk ;) Tof tof! Om 12u zijn Ruben, Judith en ik doo

rgegaan, maar Alisdair, James, Michaël en Angela, een aantal rechters en onze prof zijn nog doorgegaan naar de volgende bar.

Mochitsuki　もちつき en weekend met de backpackcircle

Zaterdag ben ik om 6u30 opgestaan, want we werden met 9 meisjes om 8u in Ikeda verwacht om naar de mochitsuki in een lagere school te gaan kijken. Uiteindelijk zijn er slechts 5 dapperen opgedaagd! Mochitsuki is het maken van mochi, Japanse rijstcakejes. Deze worden gemaakt uit geplette rijst. Het pletten van de rijst gebeurd op de traditionele manier door met een houten hamer op de rijst in een stenen kom te slaan.

Regina plet rijst!

Dat moest ik natuurlijk ook eens proberen he! Op de terugweg ben ik met Rick, Adam, Jef, Magali, Regina, Meikei en Lydia okonomiyaki gaan eten! Lekker!!! Phil en James hadden blijkbaar net hetzelfde gedacht, want toen we in de okonomiyaki-zaak hier in de buurt aankwamen, bleek ineens drievierde van de zaak gevuld met buitenlanders J

Daarna snel terug naar de dorm, want ’s avonds zouden we met de backpack-circle naar Takatsuki-campus gaan. Ik als naïeve buitenlander dacht dat we op ‘scoutsweekend’ gingen en daarin was ik uiteindelijk nog wel vrij juist. Buiten het feit dat het eerder een planningsweekend was dan gewoon een weekendje voor de fun. Eens aangekomen, gingen we eerst eten en dan in bad (meisjes en jongens apart uiteraard!). Tijdens de vergadering werd iedereen gevraagd om zijn mening te zeggen over het voorbije jaar, dus ook wij, buitenlanders... Het schooljaar eindigt hier immers in januari en zaterdag werd er dan ook een nieuwe leider voor de circle gekozen, namelijk: Haku!! Na een vergadering van 2u, was het tijd voor een nomikai (drinkbijeenkomst)! Niemand had ons dat op voorhad gezegd, dus hadden Judith, Ruben en ik niets bij, maar gelukkig vind ik je in Japan overal automaten, zelfs met cocktails, bier en sake ;)

Fukumusumehappyoukai 福娘発表会 / Voorstelling van de fukumusume
Zondagochtend 6u30 en mijn wekker opnieuw af! Ik zat nog steeds in Takatsuki en moest op tijd vertrekken om om 10 terug in Kandaimae te staan. Een aantal andere dapperen van de backpackcircle zouden die middag een marathon lopen en gingen dus mee terug op die onmenselijk vroege uur! Om 10u wachtte Takahashi immers Roos, Pia en mij op in Kandaimae-station. Nog steeds half slapend, kwam ik aan in bij de ABC-hal! Eens binnen in het gebouw, zagen wij, buitenlandse studenten al alle Japanse meisjes in kimono op het podium staan en werden we er ineens bij geroepen voor de repetitie! Geen tijd om te blijven suffen dus! Ik was meteen wakker!
Aangezien ik als eerste van de buitenlande studenten halfvoorbereid en halfslapend voor de micro moest gaan staan, verliep de repetitie niet zo schitterend. Om niet te zeggen, rampzalig!
Na de repetitie werden we met de 5 buitenlandse meisjes afgezonderd om onze kimono aan te trekken. J Wow! Dat was echt geweldig!
Kimono’s zijn echt fantastisch!

Ik, Roos en Pia

En toen we om 3 uur het podium op moesten, hoorde ik plots een gigantisch geroep uit de rechtse bovehoek komen! Inderdaad: Ruben, Chuuken, Cat en Judith zaten daar te supporteren met een spandoek van Kansai University: echt geweldig neig J Merci!

Gelukkig ging de uiteindelijke voorstelling veel beter dan de repetitie en ik kan dan ook zeggen dat ik trots ben op ons, buitenlandse studenten. Een extra applausje voor Roos die acapella een liedje gezongen heeft! De uitzending is normaal gezien op 28 december en Takahashi heeft ons een kopie beloofd, dus als ik terugkom, volgt er zeker een ‘fukumusme-filmavondje ;)
Om alle geruchten de wereld uit te helpen, het dragen van een kimono is niet enorm zwaar als ge rechtstaat, maar wel als ge gaat zitten. Achterover leunen in niet mogelijk met die gigantische strik op je rug en da’s dus enorm vermoeiend! We waren dan ook blij toen we onze kimono op het einde van de voorstelling weer uit mochten trekken en we zijn met een verrimpelde, rode buik weer vertrokken! Takahashi trakteerde ons die avond op eten en meer heb ik gisteren ook niet gedaan. Eens terug in de dorm was ik alleen nog maar in staat om in bad te gaan en dan te slapen! Slaap inhalen is mijn plan voor deze week ;)

Tot de volgende!