Tijd gaat snel!

Inderdaad, het is al bijna een maand geleden sinds mijn laatste post. Tijd om daar nog eens verandering in te brengen en jullie wat afleiding bij het studeren te bieden!
Hetgene dat me tijdens het schrijven van de vorige post het meest bezig hield, was studeren.
Geloof het of niet, maar soms studeer ik ook wel eens...
Wat was ik dan aan het studeren?
漢字 oftewel Japanse karakters, welgeteld 1006 zou ik er moeten kennen tegen 10 juni. Op die dag zou ik samen met een 60-tal 12-jarigen, hierover een examen afleggen. Vreemd gevoel om te weten dat die lagere schoolleerlingen het er waarschijnlijk een pak beter van afgebracht hebben dan　ik, maar ze hebben natuurlijk wel het voordeel van Japans te zijn!
Of ik er nu wel of niet geslaagd voor zal zijn, weet ik pas in juli, maar op 10 juni was ik alleszins enorm blij dat het gedaan was!

En hoewel ik hier nu misschien de indruk geef, dat ik van 7 mei tot 10 juni niets anders gedaan heb dan gestudeerd, is dat verre van het geval.

Zaterdag 19 mei
Uitstap met de Nagahoribashi Lions Club ofwel de lokale rotary-club, die 5 studenten van Kansai University de kans gaf, om samen met een hele hoop andere buitenlandse studenten, de Japanse cultuur te leren kennen. De reden waarom Judith, Meikei, ik en de twee Koreaanse meisjes ons aangesproken voelden, was de kans om nog een keertje naar Hieizan te kunnen gaan. Hieizan, daar waar we bij de eerste buitenlandse studentenuitstap al geweest waren, maar niet eens de tijd hadden gehad om een paar fatsoenlijke foto's te maken. Nu zouden we bovendien een introductie in zazen erbij krijgen. Zazen of meditatie in lotushouding. Heel erg ontspannend voor de geest, ook al dachten mijn gevoelloze benen daar anders over!
Vervolgens een heerlijke boeddhistische maaltijd ( zonder vlees, met bier!), waarbij we konden genieten van de goocheltrucs van een van de verantwoordelijken.
Vooraleer naar huis terug te keren gingen we nog snel naar een tempel waarvan ik de naam vergeten ben en op te terugweg hebben we bingo in de bus gespeeld !
En wij, Kandaisan, bleken daar behoorlijk goed in te zijn! Met voor mij als resultaat een superschattig katten-spiegeltje ^^
's avonds okonomiyaki en mijn dag was geslaagd!

Zaterdag 20 mei
見船祭り in 嵐山(Arashiyama, Kioto), een festival waar we traditionele bootjes over de rivier zagen drijven. Op de boten werd herdacht hoe de keizer vroeger per boot over de rivier reisde.
Dit werd gedaan door muziek te maken, te dansen, thee te maken op de boten. Maar hetgene wat wij echt wouden zien, was het in het water leggen van de waaiers!
Niet zozeer om dit offer aan de goden te kunnen meemaken, wel om, zoals alle Japanners, een poging te doen om eentje te bemachtigen!
Ruben is hier dan ook helemaal in geslaagd en wij, de meisjes, droevig natuurlijk.... Tot een wel heel erg vriendelijk Japans dametje naar ons toekwam met een overvloed aan waaiers!
En toen waren we weer blij!!

Ikebana 27mei
Ikebana (bloemschikken) was tot op die dag, een van de Japanse traditionele kunsten die ik nog niet van dichtbij meegemaakt had. Er was een tentoonstelling, heel erg mooi, maar door de ongelofelijke hitte en drukte kon ik er niet echt van genieten. De traditionele dansen waren er wel prachtig en toen Meikei en ik een uurtje later terugkwamen, bleek het er al een pak rustiger te zijn! Maar toen was het tijd voor onze initiatie ikebana.....
Mijn definitie van bloemschikken blijkt wel degelijk fameus te verschillen met die van de Japanners of de beurs. Ik mocht eigenlijk niets meer doen dan de bloemen knippen op de aangewezen plaats en daarna op de juiste plaats prikken. Van enige eigen creativiteit was er dan absoluut geen sprake! Jammer! Vooral op het einde, toen ik gevraagd werd om een bloem te 'plooien' omdat dat mooier zou zijn...
Het werkje was na 10 min. af en toen mijn sensei na het maken van de nodige foto's het stukje begon af te breken, moest ik wel protesteren! Ze maakte me duidelijk dat ik de bloemen mee naar huis kreeg en dat stelde me wel gerust. Bloemen zijn hier quasi onbetaalbaar en met mijn eigen bloemen zou ik dan ook mijn eigen compositie kunnen bedenken!

1-4 juni Ozu 大洲, Shikoku四国
Na heel lang overleg, zou het dan toch gaan lukken om mijn roommate's familie in Shikoku te gaan bezoeken!
Na een busreis van zo'n 6 uur, kwamen we op vrijdag 1 juni tegen 4u 's namiddags aan in Ozu, de woonplaats van Chiyori. We werden er opgewacht door haar mama en zus en 2 min. stappen later stonden we bij de slaapplaats van die avond, het hotel van de familie!
Veel tijd om kennis te maken met Chiyori's papa was er niet, want ik werd voorgesteld aan nonkels, tantes, enz. We moesten dan ook snel vertrekken voor de 鵜飼、cormorant fishing. Zoals ik in Arishiyama twee weken ervoor mensen had zien eten op zo'n traditionele Japanse boot, mocht ik dat nu ook doen in de prive-boot van de familie 樽井！Super was het!
Ik heb enorm veel gegeten! En het was fantastisch om te zien hoe de cormorants (soort watervogel) de aiyu-visjes uit het water haalden terwijl er voor het licht een vuurkorf van de boot, hing te bengelen. Als kers op de taart was er dan ook nog vuurwerk. Volgens de familie was dit nog lang niet groot/ geweldig, maar ik vond het super!
De volgende dag gingen Chiyori, Chiyori's mama, zus, vriendin van de zus en ik op stap. We zouden de toeristische plekjes van Ozu gaan ontdekken. We gingen naar de hana no douri en
het kasteel. Maar ik was vooral onder de indruk van het Garyu Sansou, een traditioneel huis, op palen langs de rivier, waarin ik zeker zou kunnen wonen!
Hoewel ze maar bleven zeggen dat Ozu echt wel de boerenbuiten is, ben ik ervan overtuigd dat er meer te zien is dan in Tienen!
Die dag werd ik nog voorgesteld aan de oma van Chiyori die in haar eentje, in een, naar Japanse normen, gigantisch huis met bijna enkel Japanse kamers woont. Ik wou bijna niet meer weggaan!
De volgende dag zouden Chiyori en ik naar Matsuyama gaan, de stad van de beroemde Dogo onsen (hot spring)!
We verbleven er in een hotel waar er geen Japanse kamers zouden zijn.　Vreemd, vond ik, tot bleek dat het een hotel in Engelse stijl was! En poepchic! Ik voelde me niet chic genoeg om daar rond te lopen, maar het Westerse concept van de kamer vond ik wel heel erg leuk!

De volgende dag keerde ik alleen terug naar Osaka, want Chiyori zou nog een dagje langer blijven, maar ik moest terug!
Op 5 juni was het namelijk barbecue van de BPC en dit zou voor Judith, Ruben en ik de laatste activiteit worden. Niet te missen dus!

Op 10 juni volgde dan de beruchte kanji-test, wat het einde van de examens betekende voor mij in Japan!

Zondag 17 juni
Okonomiyaki-party en zazen!
Zazen of opnieuw mediteren, deze keer nog pijnlijker dan de vorige en daarna het ontbijt van de boeddhistische priesters, een soort rijstpap, best lekker!
Maar wat het eigenlijke doel van de dag was, was het eten van okonomiyaki!!!
Ons geduld werd beproefd, door een fotoshoot in kimono, een mini-theeceremonie, maar toen was het tijd om te eten: eerst sukiyaki en dan pas okonomiyaki, die ik voor de eerste keer niet volledig opgegeten heb!
Als dessert was er dan ook nog overheerlijke watermeloen, maar door de hitte en de overdosis eten voelde ik me achteraf toch verre van kiplekker...

Woensdag 20 juni
Voor het eerst naar de film sinds ik in Japan ben! Dat werd tijd! Pirates of the Caribbean 3 werd het! Johnny Deppsama wou ik wel eens op groot scherm aan het werk te zien! De film viel tegen, maar ik heb weer wat bijgelerd over Japanse cinema. Vrij kiezen waar je gaat zitten is geen optie, zitjes worden bepaald bij het kopen van je ticket!
En popcorn bestaat niet in gewone suikersmaak!! Er was enkel zout en caramel. Caramel ligt blijkbaar toch zwaarder op de maag dan gewone suiker-popcorn....

Ziezo, nu zijn jullie weer volledig geupdate over mijn leventje hier!
Nog twee dikke weken les hier, betekent belachelijk veel nutteloze testjes en papertjes die geschreven moeten worden. Niks om je druk om te maken,　maar tussen alle leuke dingen en de hitte hier door, moet het wel gebeuren natuurlijk!

Veel succes met de laatste loodjes!