Zwijntjes....

Gelukkig Nieuwjaar of zoals ze dat hier zeggen:
明けましておめでとうございます！ (Akemashite Omedetou gozaimasu!)
Zoals deze affiche van een lokale supermarkt al doet vermoeden is 2007 het jaar van het zwijn. Het jaar van het zwijn wordt geassocieerd met vruchtbaarheid en (mannelijke) kracht. Al wie dit jaar kinderen krijgt , zou het geluk aan zijn kant hebben met gelukkige en eerlijke kinderen...
Ik hoop dat jullie Nieuwjaar allemaal op een hele leuke manier doorgebracht hebben, rustig met familie en vrienden of in gigantische fuifzaal, met of zonder kater!

Zoals je in mijn vorige blogs kon lezen, ben ik dit jaar niet voor een traditioneel Belgisch nieuwjaar gegaan.
Het oorspronkelijke plan was om Mt. Rokko te beklimmen, maar dat is er niet van gekomen. Om 5u in de namiddag hadden we namelijk afgesproken in de 'box' van de backpackcircle om te vertrekken. Omdat Ken drie kwartier te laat was en onze Japanse vrienden toen doodleuk besloten dat ze nog eerst op 't gemak eten moesten gaan zoeken, was het plots 20u vooraleer we naar Kobe konden vertrekken. Toen begon ik me al af te vragen hoe we dan in godsnaam nog om 22u op de top zouden geraken. Eens in Kobe aangekomen, begonnen we dan maar aan de beklimming. We begonnen Mt. Maya, ongeveer 690m hoog, te beklimmen. Ik, naïef als ik ben, ging er vanuit dat we eerst Maya zouden beklimmen en van daaruit een weg naar Mt. Rokkou (ongeveer 900m hoog) zouden volgen. Na een halfuurtje wandelen, wou ik er toch het fijne van weten en toen wist Gachan me te vertellen dat we het die avond bij Mt. Maya zouden houden.
Teleurgesteld, is wat ik was! Toen we de vorige keer gingen hiken in Kobe, zouden we Rokko beklimmen, maar wegens al te veel bergjes die dag, is dat er niet meer van gekomen. Nu, tijdens een tweede poging, leek het weer te mislukken. De derde keer zal de goede moeten zijn!!
Eens op de berg aangekomen verschoot ik voor een tweede keer die avond. We gingen kamperen, dat wist ik al, maar hier in Japan hebben ze daar toch een andere betekenis aan gegeven dan die ik mij kon voorstellen. We zouden slapen in tentjes, maar niet op het gras of zo!
Op beton onder een afdak! Rare jongens, die Jappen....
Voor het twaalf uur werd, hebben we toshikoshi-soba gegeten, noedels die ervoor moeten zorgen dat 2007 een goed jaar wordt. Heel lekker, in de koude, boven op de berg!
De overgang naar het nieuwe jaar was heel anders dan anders. We stonden immers met z'n allen met het klokje van de gsm in de aanslag, op het uitkijkpunt naar de '10 million dollar night view' (zicht over Kobe) te kijken. Een minuut voor 12 begon iedereen spontaan af te tellen. Maar om twaalf uur volgde er niet veel meer dan mensen die zeiden 'akemashite omedetou gozaimasu'. Van 3 kussen geven bij nieuwjaar zijn ze vies, onze Japanse vriendjes en het magische moment van de jaarwisseling was dan ook heel snel over. Wel jammer!
Vuurwerk heb ik ook gezien, maar we stonden op een berg en vuurwerk is iets wat je van beneden naar boven zou moeten zien en niet andersom. Daarom was het niet zo spectaculair als normaal, maar wel eens de moeite om zien!
Vervolgens begonnen de jongens met het opwarmen van mochi, de rijstkoekjes die je in Japan traditioneel met nieuwjaar eet. Met kaasfondue, mochi en umeshu (alcoholisch pruimendrankje) om op te warmen hebben wij, de backpackcircle het nieuwe jaar ingezet. Het was koud, maar gezellig en lekker!
Tegen 1u was het zo koud geworden, dat ik zo stilaan wel zin had om in mijn geleende slaapzak te kruipen. Ruben, Judith en Ken volgden mij in een poging om wat te slapen, maar de anderen hielden het bij de nacht doorbabbelen. Nu ja, slapen heb ik niet gedaan, want mijn geleende slaapzak bleek eerder voor de winter dan voor de zomer bestemd en met ijsklompjes-voeten kon ik niet slapen. Geen nood, want om 6u zouden we toch weer opstaan om met z'n allen naar de zonsopgang te kijken.
Als je dacht dat het heerlijk rustig was op de top van een berg op nieuwjaarsochtend, dan ben je goed mis! De top van Mt. Maya kan je ook met de auto (of autobus!) bereiken en dus stond er zo'n 50 mensen elkaar te verdringen om het opkomen van de zon te bewonderen. Gelukkig waren we er blijven 'slapen' en stonden we dus mooi op tijd bij het uitkijkpunt om vanuit een goede positie naar de zon te kijken.
Na het opruimen van de gasvuurtjes en -lampjes, de tentjes en onze rommel, maakten onze vrienden al weer geen haast om te vertrekken. Dit was vreemd, want de afdaling zou toch wel een dikke 2 à 3 uur duren... Bleek wat later toch wel niet dat we met de kabelbaan naar beneden zouden gaan zeker???
Ik dacht dat ik gek werd! Dat noemt zich dan backpackers en gaat met de kabelbaan naar beneden! Ongelooflijk! Op dat moment overwoog ik serieus (gedurende zo lang als de rit duurde) om met de backpack-circle te stoppen! De Woessies!
Toen we vervolgens de trein naar Kobe-centrum namen om een tempel te bezoeken was ik al weer wat bedaard, want een bezoek aan een tempel is iets waar je niet onderuit kan op nieuwjaar. Iedereen stroomt samen om geluksbrengers en een papiertje met een toekomstvoorspelling te komen kopen. Aangezien ik bij Kinkakuji al 'het grote geluk' getrokken had, besloot ik deze keer maar over te slaan...
Na nog een vermoeiende treinrit, was ik tegen 14u weer in de dorm. Een dutje gedaan en toen was ik klaar voor het nieuwjaarsdiner met Ruben en Judith in GB's, American diner style cafe.
GB's was het enige wat open was en dus hadden we niet veel meer keuze, maar de 'Long beach pork chops' waren lekker!
Tot zover mijn kort verslag van nieuwjaar! Om af te sluiten volgen er nog wat sfeerbeeldjes van mijn ervaringen met nieuwjaar in Japan!












De jongens warmen mochi op








Groepsfoto met nieuwjaar, 1/1 is wat onze handen uitbeelden...





Gachan demonstreert hoe koud het was...